Songs without Music: Aesthetic Dimensions of Law and Justice

در این تحلیل راهگشا و تحریک آمیز از زیبایی شناسی حقوق، مورخ، نظریه پرداز حقوقی و موسیقیدان دزموند ماندرسون استدلال می کند که با برخورد با متنی، قانونی یا غیر قانونی، به گونه ای که گویی صرفاً دنباله ای از گزاره های منطقی است، خوانندگان آن را از دست می دهند. معانی رسمی و نمادین او با استفاده خلاقانه از موسیقی به عنوان الگو، نشان می‌دهد که قانون یک ساختار عقیم و عقلانی نیست، بلکه شکلی فرهنگی است که باید از طریق بلاغت و استعاره، فرم، تصاویر و نمادها ارزش‌گذاری و تقویت شود. برای توسعه بیشتر این بحث، کتاب به فصل هایی تقسیم شده است که هر کدام بر اساس فرم موسیقی متفاوتی است.

قانون، از نظر مندرسون، نباید برای انسجام و یکپارچگی تلاش کند. بلکه به طور ناقص درک می شود، دائماً از نو تفسیر می شود و همیشه در جریان است. آهنگ‌های بدون موسیقی به سبکی اصلی، جذاب و اغلب طنز نوشته شده است و دانش عمیقی از حقوق و موسیقی را نشان می‌دهد. چندین رشته را با موفقیت طی می کند و استدلالی اصیل و متقاعدکننده برای زیبایی شناسی حقوقی ایجاد می کند. این کتاب در زمینه حقوق، نظریه سیاسی، نقد ادبی و مطالعات فرهنگی برای خوانندگان گسترده ای جذاب خواهد بود.

In this pathbreaking and provocative analysis of the aesthetics of law, the historian, legal theorist, and musician Desmond Manderson argues that by treating a text, legal or otherwise, as if it were merely a sequence of logical propositions, readers miss its formal and symbolic meanings. Creatively using music as a model, he demonstrates that law is not a sterile, rational structure, but a cultural form to be valued and enhanced through rhetoric and metaphors, form, images, and symbols. To further develop this argument, the book is divided into chapters, each of which is based on a different musical form.

Law, for Manderson, should strive for neither coherence nor integrity. Rather, it is imperfectly realized, constantly reinterpreted, and always in flux. Songs without Music is written in an original, engaging, and often humorous style, and exhibits a deep knowledge of both law and music. It successfully traverses several disciplines and builds an original and persuasive argument for a legal aesthetic. The book will appeal to a broad readership in law, political theory, literary criticism, and cultural studies.