Sociobiology vs Socioecology: Consequences of an Unraveling Debate

به عنوان یک نظریه، زیست‌شناسی اجتماعی با اکولوژی اجتماعی مخالف است، رشته‌ای که از زمان تولدش با مشکل مواجه شده است. کیفرخواست مقاصد ایدئولوژیک اولی این تصور را مبهم کرده است که تسلط فزاینده بر تصویر "ژن خودخواه" مانع از ظهور ضروری دومی شده است.

به مدت 40 سال، نیروی اینرسی وحشتناک تحلیل جهانی تعاملات اجتماعی-اکولوژیکی خارج از سوگیری نظری تحمیل شده بر علوم اجتماعی توسط به اصطلاح "اکولوژی رفتاری" را منجمد کرده است. سرچشمه زیست شناسی اجتماعی این کتاب سوءاستفاده‌های روش‌شناختی و مشروعیت‌های توهم‌آمیز مکتبی را خلاصه می‌کند که عقیم بودن آن را دیگر نمی‌توان پنهان کرد، اما در حال آماده شدن برای اختراع مجدد خود با جایگزین کردن بدبینانه قوانین متزلزلش با ربودن پیشرفت‌های اخیر در اپی ژنتیک است. نویسندگان مسیرهای ناعادلانه قربانی شده را در مطالعه تعاملات اجتماعی-اکولوژیکی روشن کردند.

As a theory, sociobiology is opposed to socio-ecology, a discipline hampered since its birth. The indictment of the ideological intentions of the first has obscured the notion that the growing domination of the image of the “selfish gene” has obstructed the necessary rise of the second.  

For 40 years, a terrible force of inertia has thus frozen the global analysis of socio-ecological interactions outside the theoretical bias externally imposed on social sciences by so-called “behavioral ecology”, which amounts to a simple emanation of sociobiology. This book summarizes the methodological abuses and the illusory legitimations of a school whose sterility can no longer be concealed, but which is preparing to reinvent itself by cynically replacing its faltering laws by hijacking the recent advances in epigenetics.  The authors shed light on unjustly sacrificed paths in the study of socio-ecological interactions.