Skull Traction and Cervical Cord Injury: A New Approach to Improved Rehabilitation

در این کتاب در مورد درمان بهینه نخاع آسیب دیده، ما دلایلی را ارائه می کنیم که چرا لازم است بافت مدولاری آسیب دیده را مطابق با اصول بیولوژیکی کلاسیک ترمیم زخم به طور کلی، یعنی به صورت طولانی مدت، انجام دهیم. بی حرکتی نخاع بدون یون امروزه، چنین بی‌حرکتی برای این منظور تنها با جراحی ایمن و خمیدگی خفیف ستون فقرات گردنی قابل دستیابی است. بافت مدولاری فشرده شده در اثر ضربه همواره ضعیف و ضعیف می شود. در اعمال کشش جمجمه، بخش ضعیف شده بند ناف سرویکس فشرده، قسمتی است که بیش از حد کشیده می شود. این امر ناگزیر منجر به افزایش نقص عصبی می شود. با بررسی دقیق سوابق بالینی 100 بیمار تتراپلژیک تحت درمان با کشش جمجمه در مرکز ملی آسیب های نخاعی در بیمارستان استوک ماندویل، آیلسبری، انگلستان، از سال 1971 تا 1982، متوجه شدیم که کشش درمانی جمجمه با افزایش فوری در عصب‌شناسی دنبال شده است. کسری در 12٪ از بیماران - رقم نسبتا بالایی برای نوع موردی که در آن اثرات مفید کشش به طور معمول پیش بینی می شد. علاوه بر این، در مطالعات روی اجساد، نقایص مصنوعی در بند ناف سرویکس تازه انسان در محل، تغییر شکل معمولی را به دنبال اعمال کشش نشان داد، که اثرات مضر اساسی کشش درمانی جمجمه را بر روی بند ناف گردنی آسیب دیده تایید می‌کند.

In this book on the optimal treatment of the injured spinal cord we present the reasons why we consider it necessary to handle trauma­ tized medullary tissue in accordance with the classical biological principles of wound healing in general, namely by long-term, ten­ sion-free immobilization of the spinal cord. Today, such immobili­ zation for this purpose can only be achieved by surgical secure­ ment of slight dorsiflexion of the cervical spine. Traumatically compressed medullary tissue is invariably attenu­ ated and weakened. On application of skull traction, the weakened section of the compressed cervical cord is the part that is most overstretched. This inevitably results in increased neurological def­ icit. On scrutiny of the clinical records of 100 tetraplegic patients treated by skull traction at the National Spinal Injuries Centre at the Stoke Mandeville Hospital, Aylesbury, England, from 1971 to 1982, we found that therapeutic skull traction had been followed by an immediate increase in neurological deficit in 12% of the patients - a relatively high figure for the type of case in which beneficial effects oftraction were habitually anticipated. Moreover, in studies on cadavers, artificial defects in fresh human cervical cord in situ showed typical deformation following application of traction, confirming the basic deleterious effects of therapeutic skull traction on the injured cervical cord.