Simulated Selves: The Undoing of Personal Identity in the Modern World

مفهوم خود شخصی قرن‌ها طول کشید تا تکامل یابد و با «من فکر می‌کنم، پس هستم» دکارت در قرن هفدهم به اوج خودمختاری رسید. این "شخصی سازی" هویت برای صد سال دیگر رشد کرد قبل از آن که مورد تردید قرار گیرد، مشروط به ظهور اشکال گسترده تر و فراگیرتر از عاملیت. خودهای شبیه سازی شده: بازگرداندن هویت شخصی در دنیای مدرن به مفهوم "ساخته" هویت شخصی در غرب می پردازد و این که چگونه با توسعه زیرساخت های جدید تکنولوژیکی، اجتماعی، تاریخی هنری و روانشناختی تحت الشعاع قرار گرفته است. در دو قرن اخیر.

در حالی که ماهیت موقتی خود حس در سالهای اخیر به طور فزاینده ای پذیرفته شده است، خودهای شبیه سازی شده به روشی جدید به آن می پردازد - نه با به چالش کشیدن مستقیم آن، اما با مشاهده تغییرات در محیط ها و قراردادهای فرهنگی که به طور سنتی از آن حمایت می کردند. با این گونه روایت هم از برچیده شدن و هم ناتوانی آن، لغو آن را ثبت می کند.

مثل اختراع خود: هویت شخصی در عصر هنر (که یک جلد همراه با آن را تشکیل می دهد)، خودهای شبیه سازی شده تاریخ فرهنگی و فلسفه اولاً، نیروهایی که تاکنون نادیده گرفته شده بودند را شناسایی می کند که سیر تاریخ فرهنگی را مشخص می کنند. ثانیاً، نشان می‌دهد که چگونه خود، انتزاع خود تصدیق‌کننده نیست، بلکه تنها برای درون نگری قابل دسترسی است، که به نظر می‌رسد. همچنین یک پدیده فرهنگی و تاریخی است. این کتاب با این استدلال که با درگیر شدن در قراردادهای فرهنگی است که فرآیند شکل‌گیری هویت را می‌پذیریم، این کتاب همچنین پیشنهاد می‌کند که در این قراردادها است که می‌بینیم حس خود - و گذرا بودن آن - به بهترین وجه منعکس می‌شود.

با بررسی ردپایی که سیر خود حس در محیط خود به جا گذاشته است، خودهای شبیه سازی شده رویکرد کاملاً جدیدی را به مسئله هویت شخصی ارائه می دهد و نه تنها می پرسد که چگونه و چرا در معرض تهدید است؟ اما همچنین "با توجه به اینکه ما احساس خود را به عنوان یک پدیده ساخته شده درک می کنیم، چرا به آن می چسبیم؟"

The notion of a personal self took centuries to evolve, reaching the pinnacle of autonomy with Descartes' 'I think, therefore I am' in the seventeenth century. This 'personalisation' of identity thrived for another hundred years before it began to be questioned, subject to the emergence of broader, more inclusive forms of agency. Simulated Selves: Undoing Personal Identity in the Modern World addresses the 'constructed' notion of personal identity in the West and how it has been eclipsed by the development of new technological, social, art historical and psychological infrastructures over the last two centuries.

While the provisional nature of the self-sense has been increasingly accepted in recent years, Simulated Selves addresses it in a new way - not by challenging it directly, but by observing changes to the environments and cultural conventions that have traditionally supported it. By narrating both its dismantling and its incapacitation in this way, it records its undoing.

Like The Invention of the Self: Personal Identity in the Age of Art (to which it forms a companion volume), Simulated Selves straddles cultural history and philosophy. Firstly, it identifies hitherto neglected forces that inform the course of cultural history. Secondly, it highlights how the self is not the self-authenticating abstraction, only accessible to introspection, that it seems to be; it is also a cultural and historical phenomenon. Arguing that it is by engaging in cultural conventions that we subscribe to the process of identity-formation, the book also suggests that it is in these conventions that we see our self-sense - and its transience - best reflected.

By examining the traces that the trajectory of the self-sense has left in its environment, Simulated Selves offers a radically new approach to the question of personal identity, asking not only 'how and why is it under threat?' but also 'given that we understand the self-sense to be a constructed phenomenon, why do we cling to it?'.