Silicon Biomineralization: Biology — Biochemistry — Molecular Biology — Biotechnology

در طول تکامل رسوب سیلیس در تک یاخته ها، متازوئه ها و در گیاهان به عنوان عناصر اسکلتی استفاده شده است. به نظر می رسد که مکانیسم های تشکیل سیلیس بیوژنیک به طور مستقل در این سه گونه تکامل یافته است. به نظر می رسد که در تک یاخته ها و گیاهان، بیوسیلیسی شدن عمدتاً توسط فرآیندهای غیر آنزیمی انجام می شود و روی ماتریس های آلی انجام می شود. در مقابل، در اسفنج ها (phylum Porifera) این فرآیند توسط آنزیم ها انجام می شود. شروع این فرآیند نیز به ماتریس های آلی وابسته است.

در این مقاله نقش بیوسیلیکا به عنوان ساختارهای تثبیت کننده در موجودات مختلف بررسی شده و نقش آن در فرآیندهای مورفوژنتیکی تشریح شده است. این یک خلاصه به روز از مکانیسم های تشکیل بیوسیلیکا پلیمری را ارائه می دهد. این جلد برای زیست شناسان، بیوشیمی دانان و زیست شناسان مولکولی در نظر گرفته شده است که در درک تشکیل ساختار در موجودات زنده نقش دارند و همچنین برای دانشمندانی که در زمینه نانوتکنولوژی کاربردی و نانوبیوتکنولوژی کار می کنند بسیار مفید خواهد بود.

During evolution silica deposition has been used in Protozoa, Metazoa and in plants as skeletal elements. It appears that the mechanisms for the formation of biogenic silica have evolved independently in these three taxa. In Protozoa and plants biosilicification appears to be primarily driven by non-enzymatic processes and procedes on organic matrices. In contrast, in sponges (phylum Porifera) this process is mediated by enzymes; the initiation of this process is likewise dependent on organic matrices.

In this monograph the role of biosilica as stabilizing structures in different organisms is reviewed and their role for morphogenetic processes is outlined. It provides an up-to-date summary of the mechanisms by which polymeric biosilica is formed. The volume is intended for biologists, biochemists and molecular biologists, involved in the understanding of structure formation in living organisms and will also be very useful for scientists working in the field of applied Nanotechnology and Nanobiotechnology.