Shōjo Across Media: Exploring "Girl" Practices in Contemporary Japan

از دهه 2000، کلمه ژاپنی shōjo ارزش جهانی پیدا کرد و با گسترش فرافرهنگی سایر رسانه های محبوب ژاپنی مانند مانگا و انیمه همراه شد. این اصطلاح هم به یک نوع شخصیت به طور خاص اشاره دارد و هم به ژانرهای تجاری که به طور کلی برای مخاطبان زن عرضه می شود. این مجموعه ویرایش شده از طریق فصول متنوع خود، دو جریان اصلی تحقیق شوجو را معرفی می کند: از یک سو، بررسی های تاریخی فرهنگ دخترانه مدرن ژاپن و بازنمایی های آن، که توسط مطالعات ژاپنی و نگرانی های مطالعات جنسیتی ارائه شده است. از سوی دیگر، کاوش‌های عملکرد فرافرهنگی شوجو به‌عنوان یک مفهوم ساخته‌شده و کد مستعد عاطفه، که توسط مطالعات رسانه‌ای، نظریه ژانر، و پژوهش‌های فرهنگ طرفداران شکل گرفته است.

در حالی که تصدیق می کنیم که شوجو در طول قرن بیستم گفتمان های متعددی را واسطه کرده است - گفتمان هایی در مورد ژاپن و مدرنیته آن، مصرف و مصرف گرایی، جنسیت غیر هژمونیک، و همچنین فناوری - این حجم تغییر می کند. تمرکز بر میانجی‌گری‌های شوجو، از رسانه‌ها توسط دختران واقعی و برای شوجو به عنوان رسانه. در نتیجه، مفهوم مشتق شده از ژاپن، در حالی که هنوز در جای خود قرار دارد، شروع به ارائه امکانات برای مفهوم سازی گسترده تر از دختر بودن در فضای رسانه دیجیتال جهانی معاصر می کند.

Since the 2000s, the Japanese word shōjo has gained global currency, accompanying the transcultural spread of other popular Japanese media such as manga and anime. The term refers to both a character type specifically, as well as commercial genres marketed to female audiences more generally. Through its diverse chapters this edited collection introduces the two main currents of shōjo research: on the one hand, historical investigations of Japan’s modern girl culture and its representations, informed by Japanese-studies and gender-studies concerns; on the other hand, explorations of the transcultural performativity of shōjo as a crafted concept and affect-prone code, shaped by media studies, genre theory, and fan-culture research.

While acknowledging that shōjo has mediated multiple discourses throughout the twentieth century—discourses on Japan and its modernity, consumption and consumerism, non-hegemonic gender, and also technology—this volume shifts the focus to shōjo mediations, stretching from media by and for actual girls, to shōjo as media. As a result, the Japan-derived concept, while still situated, begins to offer possibilities for broader conceptualizations of girlness within the contemporary global digital mediascape.