Short Nights of the Shadow Catcher: The Epic Life and Immortal Photographs of Edward Curtis

چگونه وسواس حماسی یک مرد تنها منجر به یکی از بزرگترین گنجینه های فرهنگی آمریکا شد: نویسنده برنده جایزه تیموتی ایگان داستان جذاب و سینمایی پشت مشهورترین عکس های تاریخ بومیان آمریکا را روایت می کند - و مردی رانده و درخشان که آنها را ساخته است. .

 

ادوارد کورتیس کاریزماتیک، خوش تیپ، کوهنوردی پرشور و عکاس معروف، آنی لیبوویتز زمان خود بود. او در محافل کمیاب، دوست روسای جمهور، ستارگان وودویل، متفکران برجسته حرکت کرد. و در سال 1900 سی و دو ساله بود که همه چیز را رها کرد تا ایده بزرگ خود را دنبال کند: به تصویر کشیدن ساکنان اصلی قاره قبل از ناپدید شدن روش های قدیمی.

یک ایندیانا جونز با دوربین، کورتیس سه دهه بعد را در سفر از هاواسوپای در پایین گراند کنیون تا آکوما در مسا مرتفع در نیومکزیکو تا سالیش در جنگل بارانی ناهموار شمال غربی گذراند و داستان ها و آیین های بیش از هشتاد قبیله را مستند کرد. پشتکار فوق العاده ای لازم بود - ده سال به تنهایی برای متقاعد کردن هوپی به او اجازه دهند تا در مراسم رقص مارشان شرکت کند. و این تعهد او را عمیقاً تغییر داد، از یک ناظر جدا به یک مدافع خشمگین. در نهایت کورتیس بیش از 40000 عکس گرفت، 10000 صدای ضبط شده را حفظ کرد و اولین فیلم مستند روایی را ساخت. در این روند، سرکش جذاب با تحصیلات دبیرستانی قطعی ترین آرشیو سرخپوستان آمریکایی را ایجاد کرد.

قوی ترین حامی او تئودور روزولت و حامی او جی پی مورگان بود. علیرغم دوستانی که در مکان‌های مرتفع بودند، او همیشه در هم شکسته بود و اغلب به‌عنوان یک تازه‌کار در تعقیب رویایی غیرممکن مورد تحقیر قرار می‌گرفت. او شاهکار خود را در سال 1930 با انتشار آخرین جلد از بیست جلد به پایان رساند. ملتی که در چنگال رکود بود، آن را نادیده گرفت. اما امروزه عکس‌های نادر کورتیس قیمت‌های بالایی را در حراج به ارمغان می‌آورند و او را به‌عنوان یک رویا پرداز می‌خوانند. در پایان او به وعده خود عمل کرد: او هندی ها را برای همیشه زنده کرد.

How a lone man’s epic obsession led to one of America’s greatest cultural treasures: Prizewinning writer Timothy Egan tells the riveting, cinematic story behind the most famous photographs in Native American history — and the driven, brilliant man who made them.

 

Edward Curtis was charismatic, handsome, a passionate mountaineer, and a famous photographer, the Annie Leibovitz of his time. He moved in rarefied circles, a friend to presidents, vaudeville stars, leading thinkers. And he was thirty-two years old in 1900 when he gave it all up to pursue his Great Idea: to capture on film the continent’s original inhabitants before the old ways disappeared.

An Indiana Jones with a camera, Curtis spent the next three decades traveling from the Havasupai at the bottom of the Grand Canyon to the Acoma on a high mesa in New Mexico to the Salish in the rugged Northwest rain forest, documenting the stories and rituals of more than eighty tribes. It took tremendous perseverance — ten years alone to persuade the Hopi to allow him into their Snake Dance ceremony. And the undertaking changed him profoundly, from detached observer to outraged advocate. Eventually Curtis took more than 40,000 photographs, preserved 10,000 audio recordings, and is credited with making the first narrative documentary film. In the process, the charming rogue with the grade school education created the most definitive archive of the American Indian.

His most powerful backer was Theodore Roosevelt, and his patron was J. P. Morgan. Despite the friends in high places, he was always broke and often disparaged as an upstart in pursuit of an impossible dream. He completed his masterwork in 1930, when he published the last of the twenty volumes. A nation in the grips of the Depression ignored it. But today rare Curtis photogravures bring high prices at auction, and he is hailed as a visionary. In the end he fulfilled his promise: He made the Indians live forever.