Shell shock cinema : Weimar culture and the wounds of war

سینمای شل شوک به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه سینمای کلاسیک آلمان در جمهوری وایمار تحت تأثیر وحشت‌های جنگ جهانی اول و تأثیرات ویرانگر شکست این کشور قرار گرفت. در این کتاب جدید هیجان‌انگیز، آنتون کایز استدلال می‌کند که شاهکارهایی مانند کابینه دکتر کالیگاری، نوسفراتو، نیبلونگن و متروپلیس، حتی اگر صحنه‌های نبرد را به تصویر نمی‌کشند. یا سربازان در جنگ، درگیر جنگ شدند و پیامدهای غم انگیز آن را ثبت کردند. این فیلم‌ها ملتی زخمی را در شوک پس از سانحه نشان می‌دهند که از شکستی ویرانگر که هرگز رسماً آن را اعتراف نکرد، چه رسد به آن که آن را نپذیرفت، به لرزه در آمده است.

Kaes از اصطلاح "شکل شوک" استفاده می‌کند - ابداع شده است. در طول جنگ جهانی اول برای توصیف سربازانی که از حملات عصبی رنج می‌برند - به عنوان استعاره‌ای از زخم‌های روان‌شناختی که در سینمای وایمار بیان می‌شوند. کارگردانانی مانند رابرت وین، ف. دبلیو مورناو و فریتز لانگ پارانویا، هراس و ترس از تهاجم را در فیلم‌هایی به تصویر می‌کشند که با قاتلان زنجیره‌ای، دانشمندان دیوانه و مردان جوان مشکل‌دار در آن حضور داشتند. کیس با ترکیب تحلیل متنی نزدیک اصلی با تحقیقات آرشیوی گسترده، نشان می‌دهد که چگونه این سینمای شوک پوسته‌ای پس از سانحه، حالات روانی شدید را به بیان بصری تبدیل کرد. چگونه محدودیت های بازنمایی سینمایی را با خطوط داستانی پراکنده، چشم اندازهای تحریف شده و نورپردازی شدید، جابه جا کرد. و اینکه چگونه به ایجاد یک زبان فیلم مدرنیستی کمک کرد که فیلم نوآر را پیش‌بینی می‌کرد و امروز نیز به‌طور باورنکردنی تأثیرگذار باقی مانده است.

یک مشارکت قانع‌کننده در تاریخ فرهنگی تروما، سینمای شوک شل نشان می‌دهد. چگونه فیلم آلمانی بیانگر فقدان و اندوه حاد موجود در پشت نمای شیک وایمار است.

Shell Shock Cinema explores how the classical German cinema of the Weimar Republic was haunted by the horrors of World War I and the the devastating effects of the nation's defeat. In this exciting new book, Anton Kaes argues that masterworks such as The Cabinet of Dr. Caligari, Nosferatu, The Nibelungen, and Metropolis, even though they do not depict battle scenes or soldiers in combat, engaged the war and registered its tragic aftermath. These films reveal a wounded nation in post-traumatic shock, reeling from a devastating defeat that it never officially acknowledged, let alone accepted.

Kaes uses the term "shell shock"--coined during World War I to describe soldiers suffering from nervous breakdowns--as a metaphor for the psychological wounds that found expression in Weimar cinema. Directors like Robert Wiene, F. W. Murnau, and Fritz Lang portrayed paranoia, panic, and fear of invasion in films peopled with serial killers, mad scientists, and troubled young men. Combining original close textual analysis with extensive archival research, Kaes shows how this post-traumatic cinema of shell shock transformed extreme psychological states into visual expression; how it pushed the limits of cinematic representation with its fragmented story lines, distorted perspectives, and stark lighting; and how it helped create a modernist film language that anticipated film noir and remains incredibly influential today.

A compelling contribution to the cultural history of trauma, Shell Shock Cinema exposes how German film gave expression to the loss and acute grief that lay behind Weimar's sleek façade.