Sheep's vigil by a fervent person: a transelation [sic] of Alberto Caeiro/Fernando Pessoa's O guardador de rebanhos

نقل مکان موقت به تورنتو در زمستان 2000، مچ پا پیچ خورده، خانه ای خالی - همه الهام بخش مور در هنگام خواندن شعر بلند کلاسیک آلبرتو قیرو/فرناندو پسوا O Guardador de Rebanhos بود. او برای سرگرمی شروع به ترجمه کرد و لحن و واژگان را تغییر داد. از حومه پرتغال و گوسفندان پرسه زن در سال 1914، تورنتو قرن بیست و یکم پدیدار شد، محله‌های آن هنوز هم شبیه دهه 1950 است، گودال‌ها و گودال‌های آن، انبوهی از گربه‌های وحشی، نهرهای سنگفرش شده. شعر او تبدیل به یک ترجمه شد، یک استحاله، هشیاری شادی آور و سرکوب ناپذیر یک فرد پرشور. مور با ناراحتی می گوید: «ناگهان»، «من اربابم را پیدا کرده بودم». گوسفندان مور گربه‌های ولگرد هستند و از جایگاهی که در شعر قاهره دارد، زنی را زنده در دنیای شهری می‌آفریند که در آن روستایی ناپدید نشده است، جایی که باستانی ما را سرازیر می‌کند، حتی وقتی به آن اشاره نمی‌کنیم، و با این حال زمان حال کاملاً ما را جاری می‌کند. .

A temporary move to Toronto in the winter of 2000, a twisted ankle, an empty house — all inspired Moure as she read Alberto Caeiro/Fernando Pessoa's classic long poem O Guardador de Rebanhos. For fun, she started to translate, altering tones and vocabularies. From the Portuguese countryside and roaming sheep of 1914, a 21st century Toronto emerged, its neighbourhoods still echoing the 1950s, their dips and hollows, hordes of wild cats, paved creeks. Her poem became a translation, a transcreation, the jubilant and irrepressible vigil of a fervent person. "Suddenly," says Moure impishly, "I had found my master." Caeiro's sheep were his thoughts and his thoughts, he claimed, were all sensations. Moure's sheep are stray cats and from her place in Caeiro's poetry, she creates a woman alive in an urban world where the rural has not vanished, where the archaic suffuses us even when we do not beckon it, and yet the present tense floods us fully.