Sepsis and Organ Dysfunction: The Challenge Continues

یک پزشک با تجربه می داند که چگونه بیمار مبتلا به سپسیس را تشخیص دهد، اما نمی تواند به طور دقیق تعیین کند که آیا بیمار زنده می ماند یا خیر. عناصر اصلی درمان سپسیس شامل آنتی بیوتیک های خاص و داروهای وازواکتیو، تغذیه روده ای و تزریقی، تنفس مصنوعی و بهینه سازی انتقال اکسیژن به بافت ها است. با این وجود، با فرکانس معین، این تکنیک ها برای اطمینان از بهبودی یک بیمار بدحال ناکافی هستند، به ویژه زمانی که لازم باشد بر تغییرات عملکردی متعاقب اضافه بار ارگان و سیستم حیاتی غلبه کنیم. عناصر کلیدی در پیشرفت سندرم سپسیس-MODS به عوامل متعددی گره خورده است. این موارد عبارتند از: شدت و محل ضایعه. سن بیمار؛ ذخیره عملکردی باقی مانده؛ وجود واسطه که ممکن است محرک، بازدارنده یا هر دو باشد.

An experienced physician knows how to recognize a patient suffering from sepsis, but cannot accurately determine whether the patient will survive. Cardinal elements of the treatment for sepsis include specific antibiotic and vasoactive drugs, enteral and parenteral nutrition, artificial respiration, and optimization of the oxygen transport to tissues. Nonetheless, with a certain frequency, these techniques are insufficient to ensure the recovery of a critically ill patient, especially when it is necessary to overcome functional alterations subsequent to organ and vital-system overload. The key elements in the progression of the sepsis-MODS syndrome are tied to numerous factors. These include: the severity and location of the lesion; the patient's age; the remaining functional reserve; the presence of mediatory which may be stimulatory, inhibitory or both.