Self-injurious Behavior: Analysis, Assessment, and Treatment

این جلد به موضوع رفتار آسیب‌رسان به خود (SIB) در افراد دارای ناتوانی‌های رشدی می‌پردازد. در میان متخصصان و عموم مردم به طور یکسان، بحث کمی در مورد جدی بودن آسیب به خود، اثرات مضر آن و نیاز به مداخله درمانی وجود دارد. در عین حال، دیدگاه های متفاوتی در مورد علت شناسی و درمان آن وجود دارد. برای مثال، درک علل آسیب به خود نیازمند تجزیه و تحلیل عوامل بیولوژیکی، متغیرهای اجتماعی-محیطی، شایستگی های ارتباطی، و در موارد پیچیده بالینی، روابط متقابل بین این تأثیرات است. همچنین عدم اطمینان در مورد عملکرد خود آسیبی وجود دارد. به زبان ساده، چرا مردم به میل خود به خود آسیب وارد می کنند؟ در نهایت، اگرچه اختلاف کمی در مورد لزوم مداخله برای خود آسیبی وجود دارد، پزشکان توصیه های درمانی یکسانی را ارائه نمی دهند، و در واقع، تفاوت های قابل توجهی در انتخاب درمان رایج است. این واقعیت زمانی آشکارتر می شود که به بحث و جدل جاری در رابطه با برنامه نویسی بد و غیر مخالف توجه شود. فرض ما برای این جلد این است که درک بیشتر از رفتار آسیب‌رسان به خود وابسته به یک پایگاه تحقیقاتی تجربی است. نظریه های علیت باید از نظر مفهومی معتبر بوده و قابلیت ارزیابی عینی را داشته باشند. درمان باید از نظر عملکردی تعیین، عملیاتی و قابل تکرار در بین پرسنل و تنظیمات باشد. به این دلایل، ما فصل‌هایی را توسط افرادی که پزشکان و محققین با تجربه در زمینه‌های روان‌شناسی، پزشکی، روان‌پزشکی، آموزش، روان‌پزشکی و ناتوانی‌های رشدی هستند، گردآوری کرده‌ایم.

This volume addresses the topic of self-injurious behavior (SIB) in per­ sons with developmental disabilities. Among professionals and the lay public alike, there is little debate over the seriousness of self-injury, its detrimental effects, and the need for therapeutic intervention. At the same time, there are divergent views concerning its etiology and treat­ ment. Understanding the causes of self-injury, for example, requires an analysis of biological factors, socioenvironmental variables, communica­ tion competencies, and in complex clinical cases, the interrelationships among these influences. There is also uncertainty with regard to the function of self-injury. Put simply, why would people willingly inflict injury upon themselves? Finally, although there is little disagreement about the necessity to intervene for self-injury, clinicians do not make uniform therapeutic recommendations, and, in fact, considerable dif­ ferences in treatment selection are common. This fact is most apparent when one considers the ongoing controversy with regard to aversive and nonaversive programming. Our premise for this volume is that a greater understanding of self­ injurious behavior is dependent upon an empirical research base. Theories of causality must be conceptually valid and capable of being evaluated objectively. Treatment must be functionally determined, operationalized, and replicable across personnel and settings. For these reasons, we have assembled chapters by individuals who are experi­ enced clinicians and researchers in the fields of psychology, medicine, psychiatry, education, psychopharmacology, and developmental dis­ abilities.