Self, Ego, and Identity: Integrative Approaches

در بحبوحه "انقلاب شناختی"، انفجار واقعی علاقه به موضوعاتی وجود داشته است که مدتهاست تحت هژمونی فکری رفتارگرایی از ملاحظات آکادمیک کنار گذاشته شده اند. مهم‌تر از همه، مفاهیم خود، ایگو و هویت به عنوان مشکلات اساسی در انواع سنت‌های پژوهشی در روان‌شناسی و علوم اجتماعی مطرح می‌شوند. مدل های نظری، مقالات مروری، مجلدات ویرایش شده، و کارهای تجربی اختصاص داده شده به این سازه ها با سرعت سرگیجه آوری در حال گسترش هستند. این به وضوح علاقه نوین به این موضوعات، حیات این پارادایم های تحقیقاتی، و وعده ای را که این سازه ها برای توضیح جنبه های اساسی رشد و رفتار انسانی دارند، تایید می کند. اگرچه علاقه تحصیلی جدید به خود، من و هویت آشکارا یک پیشرفت هیجان انگیز و سالم است، اما همیشه این تمایل وجود دارد که پژوهش ها شخصیتی جزئی پیدا کنند. وقتی مرزها بین دیدگاه‌های نظری مختلف ایجاد می‌شوند، وقتی یافته‌های تجربی به‌صورت مجزا نگریسته می‌شوند، وقتی نظریه‌ها به شدت محدود شده و از سایر حوزه‌های رفتاری جدا می‌شوند، در این صورت ممکن است در یک تحقیق تمایلات پیشرو، سالم و محتوا افزاینده به نظر برسد. پارادایم ممکن است، با بررسی دقیق تر، صرفاً یک کوبیدن نامطلوب به نظر برسد. خوشبختانه یک پویایی درونی برای تحقیقات علمی وجود دارد که به مبارزه با این تمایل انحطاط گرایش دارد. چیزی در مورد ریتم علم وجود دارد که ما را به فراتر رفتن از علایق نظری محدود و جستجوی کلی‌ترین نظریه می‌پردازد.

In the midst of the "cognitive revolution," there has been a veritable ex­ plosion of interest in topics that have been long banished from academic consideration under the intellectual hegemony of behaviorism. Most notably, notions of self, ego, and identity are reasserting themselves as fundamental problems in a variety of research traditions within psychol­ ogy and the social sciences. Theoretical models, review articles, edited vol­ umes, and empirical work devoted to these constructs are proliferating at a dizzying rate. This clearly attests to the renascent interest in these topics, the vitality of these research paradigms, and the promise that these constructs hold for explaining fundamental aspects of human development and behavior. Although the renewed academic interest in self, ego, and identity is obviously an exciting and healthy development, there is always the tenden­ cy for research to take on a parochial character. When boundaries are erected among different theoretical perspectives, when empirical findings are viewed in isolation, when theories are too sharply delimited and segre­ gated from other domains of behavior, then what may seem like progres­ sive, healthy, and content-increasing tendencies in a research paradigm may turn out to be, on closer inspection, merely an inchoate thrashing about. Fortunately there is an internal dynamic to scientific investigation that tends to combat this degenerating tendency. There is something about the rhythm of science that bids us to transcend parochial theoretical in­ terests and seek the most general theory.