Seaports in International Law

این اولین کتابی است که مروری جامع از بنادر دریایی مدرن از دیدگاه حقوقی ارائه می‌کند. بعلاوه، یک ابزار اساسی برای ایجاد یک دکترین حقوقی بنادر دریایی ارائه می‌کند، ابزارهای این جعبه ابزار همان معدود هنجارهای قانونی هستند که به طور خاص بنادر دریایی را هدف قرار می‌دهند، که به‌عنوان چنین مورد بررسی قرار می‌گیرند و نه از دریچه سایر رشته‌های معتبرتر، مانند قانون دریا یا قانون حمل و نقل این اولین گام ضروری برای دادن وضعیتی است که بنادر دریایی در مطالعات حقوقی شایسته آن هستند.

علیرغم قرن‌ها مطالعه حقوق بین‌الملل و دهه‌ها تکامل قوانین اتحادیه اروپا، بنادر دریایی در بلاتکلیفی گیر کرده‌اند. از منظر قانون دریا، بنادر دریایی به زمین تعلق دارند، رویکردی که اغلب به وضوح در قوانین ملی دریایی منعکس شده است. سایر شاخه های حقوق بین الملل بر بنادر دریایی تمرکز ندارند، زیرا آنها متعلق به دریا تلقی می شوند. جوامع بندری به نوبه خود از مفهوم «ویژگی بندر» استفاده کرده اند.

در دهه‌های اخیر، کانتینری‌سازی بنادر را به قطب‌های کلیدی اقتصاد جهانی تبدیل کرده است، اما به دلیل خطرات امنیتی میلیون‌ها نفر، به پاسگاه‌های حیاتی جنگ علیه تروریسم نیز تبدیل شده است. ظروف مهر و موم شده که در سراسر جهان در گردش هستند. علاوه بر این، حوادث غم انگیز دریایی نشان داده است که بنادر دریایی تنها نگهبان قابل اعتماد دریاها هستند و تنها مکان هایی هستند که بازرسی سیستماتیک کشتی ها امکان پذیر است. این امر منجر به اتخاذ قوانین بین المللی و اتحادیه اروپا شده است. با این حال، آن قواعد پراکنده، بسیار تخصصی و فنی باقی می مانند. به این ترتیب، آنها برای ایجاد یک رژیم بندری قانونی ارگانیک مناسب نیستند: این هدف تنها با کمک قابل توجهی از دکترین حقوقی قابل دستیابی است.

This is the first book to offer a comprehensive overview of modern seaports from a legal perspective. Further, it provides a basic toolkit for establishing a legal doctrine of seaports, the instruments of said toolkit being the very few legal norms specifically targeting seaports, which are examined as such rather than through the lens of other, more established disciplines, such as the law of the sea or transportation law. It is a first, necessary step toward giving seaports the status they rightfully deserve in legal studies.

Despite centuries of international law studies and decades of EU law evolution, seaports have remained stuck in limbo. From a law of the sea perspective, seaports belong to the land, an approach that is often clearly reflected in national maritime legislation. The other branches of international law do not focus on seaports, since they are considered to belong to the sea. The port communities, for their part, have availed themselves of the “port specificity” concept.

In recent decades, containerization has transformed ports into key hubs of the globalized economy, but also into vital checkpoints of the War on Terror, due to the security risks posed by the millions of sealed containers circulating worldwide. Moreover, tragic maritime incidents have shown that seaports are the only reliable sentinels of the seas, being the only places where the systematic inspection of ships is feasible. This has led to the adoption of specific international and EU rules. Those rules, however, remain fragmented, highly specialized and technical; as such, they are unsuitable for creating an organic legal seaport regime: this objective can only be achieved with a significant contribution from legal doctrine.