Science in the Age of Baroque

این جلد علم جدید قرن هفدهم را در زمینه فرهنگ باروک بررسی می کند و ظهور آن را به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از فرهنگ عالی آن دوره تحلیل می کند. مقالات گردآوری شده به بررسی مضامین مشترک در شیوه های جدید تولید دانش و فرهنگ به سرعت در حال تغییر پیرامون آنها و همچنین وسواس ها، اضطراب ها و آرزوهای مشترک آنها می پردازد، مانند پایه های نظم، قدرت و خطر میانجیگری و درهم آمیختگی طبیعی و مصنوعی این مقالات همچنین به موضوعات تاریخ‌نگاری مربوط می‌شوند: توصیف فرهنگ به طور عام و فرهنگ دانش به طور خاص. استفاده از تعمیم هایی مانند «باروک» و وضعیت این دسته بندی ها؛ و نقش اینها در گره گشایی از پیچیدگی های تاریخی قرن پر فراز و نشیب هفدهم. قهرمانان متعارف «انقلاب علمی» و همچنین برخی از چهره‌های مبهم و سرکوب شده در نظر گرفته می‌شوند: گالیله در کنار شاینر؛ توریچلی همراه با کرچر. نیوتن و همچنین اسکیلا. پیوند باروک و علم، هم تاریخ‌نگاری‌های هنوز پیروزمندانه انقلاب علمی و هم شرمساری جزئی را که باروک برای اکثر تاریخ‌های فرهنگی-ملی اروپای غربی نشان می‌دهد، به چالش می‌کشد. این نشانگر علاقه روش‌شناختی به تنش‌ها و معضلات است تا روایت‌های خودتأییدکننده موفقیت و شکست، و فرصتی برای نقد تأمل‌آمیز مقوله‌های تاریخی ما فراهم می‌کند که در نوع خود ارزشمند است.

This volume examines the New Science of the 17th century in the context of Baroque culture, analysing its emergence as an integral part of the high culture of the period. The collected essays explore themes common to the new practices of knowledge production and the rapidly changing culture surrounding them, as well as the obsessions, anxieties and aspirations they share, such as the foundations of order, the power and peril of mediation and the conflation of the natural and the artificial. The essays also take on the historiographical issues involved: the characterization of culture in general and culture of knowledge in particular; the use of generalizations like ‘Baroque’ and the status of such categories; and the role of these in untangling the historical complexities of the tumultuous 17th century. The canonical protagonists of the ‘Scientific Revolution’ are considered, and so are some obscure and suppressed figures: Galileo side by side with Scheiner;Torricelli together with Kircher; Newton as well as Scilla. The coupling of Baroque and Science defies both the still-triumphalist historiographies of the Scientific Revolution and the slight embarrassment that the Baroque represents for most cultural-national histories of Western Europe. It signals a methodological interest in tensions and dilemmas rather than self-affirming narratives of success and failure, and provides an opportunity for reflective critique of our historical categories which is valuable in its own right. ​