دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Massimo Arcangeli
سری: La cultura
ISBN (شابک) : 8842824666, 9788842824664
ناشر: Il Saggiatore
سال نشر: 2018
تعداد صفحات: 0
زبان: Italian
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 2 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Sciacquati la bocca. Parole, gesti e segni dalla pancia degli italiani به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب دهان خود را بشویید. کلمات، حرکات و نشانه هایی از شکم ایتالیایی ها نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
\"شکم کشور\" که مورد بحث همه است و هیچکس آن را درک نمی کند، نقطه ناف گفتمان عمومی معاصر است. اما چه اتفاقی میافتد اگر یک محقق زبان ایتالیایی به بوربوریگمیهایی که از داخل میآیند گوش دهد؟ چه اتفاقی میافتد اگر بهجای تداعی نامناسب مکانی که اکنون تبدیل به اسطوره شده است، سعی کنید صداهای غاری را که از آن (پایین) شکم میآیند ضبط و تفسیر کنید؟ به طور خلاصه، اگر بخواهید مسیری را که از شکم به دهان و از طریق آن به آواسازی منتهی میشود، دوباره دنبال کنید، چه اتفاقی میافتد؟ ماسیمو آرکانجلی با ورود به این زمین وحشیانه، از مردمی از قدیسان، شاعران و قسمخوردگان پرشور، از ژستهای دیوانه در چرخشهای بیاعتماد خود، از چتر آلبرتو سوردی گرفته تا انگشت وسط بیشرمانهای که بلند میشود تا حریف را به نوبت شلاق بزند، عکس میگیرد. در منابع ادبی تحقیق کنید، فصاحت زبانی جهنمی و بهشتی را بیابید، ارگانیسم پیچیده ای که در آن قلب لطیف می تپد، اما به ارتعاش دریچه ای تبدیل شده است که به شیپور تبدیل شده است. با قضاوت در مورد تکثیر مترادفهای فالیک که در اینجا تحلیل میشوند: لوبیا، سالامی، پودینگ سیاه و سارسیسیا، هویج، خرنوب، شوهر و چوب، نشان میدهد که در انتهای اصطلاح ما یک رگ زنستیز، نژادپرست، شوونیست، شاید حتی پریاپیست وجود دارد. ، چوب، عصا، پتک و چکش. «دهانت را بشور» داستان زبان ایتالیایی است که از پایین دیده می شود. ارکانجلی به دور از اراده هنجاری کسانی که دوست دارند آن را در فضای بسته گرامرها زندانی کنند، به دور از طرفداران استفاده های بی قید و شرط آنارشیستی، دشمن سرسخت صحت سیاسی، زبانی را نشان می دهد که فضای ناپیوسته یک نظم و خلاقیت است. هرج و مرج: زیرا هر کس که ابتذال می گوید، زبان مخزنی آزادتر و غنی تری دارد، همانطور که دانته آلیگری، لئوناردو داوینچی و کارلو امیلیو گدا می دانستند. نتیجه تصویری متفاوت از ایتالیا است، از بسیاری از ایتالیای امروز و دیروز، و دعوتی برای شستن لباسها نه در آبهای شفاف، شیرین و شیرین، بلکه برای یک بار هم که شده در گلآلودترین، ماتترین و پرآبترین مردابهای زندگی.
Contesa da tutti, compresa da nessuno, la fantomatica «pancia del paese» è il punto ombelicale del discorso pubblico contemporaneo. Ma cosa succede se ad auscultare i borborigmi che giungono dal suo interno è uno studioso della lingua italiana? Cosa succede se, anziché evocare a sproposito un luogo divenuto ormai mitologico, si tenta di registrare e interpretare i cavernosi suoni che da quel (basso) ventre provengono? Cosa succede, insomma, se si cerca di ripercorrere il tragitto che dalla pancia conduce alla bocca e per suo mezzo alla fonazione? Inoltrandosi in questo lubrico terreno, Massimo Arcangeli fotografa un popolo di santi, poeti e ferventi imprecatori, di folli gesticolatori nel loro smodato dimenarsi, dall'ombrello di Alberto Sordi all'impudico dito medio che si solleva a sferzare l'avversario di turno. Indaga le fonti letterarie, scovando la volgare eloquenza di una lingua d'inferno e paradiso, un organismo complesso in cui palpita un cor gentil ma vibra anche un cul fattosi trombetta. Segnala lo scorrere al fondo del nostro idioma di una vena misogina, razzista, maschilista, forse anche priapista, a giudicare dal proliferare dei sinonimi fallici qui analizzati: fava, salame, sanguinaccio e sarciccia, carota, carruba, maritozzo e bacchetta, bastone, bordone, maglio e martello. "Sciacquati la bocca" è il racconto della lingua italiana vista dal basso. Lontano dalla volontà normatrice di chi la vorrebbe imprigionare nello spazio chiuso delle grammatiche, lontano dai propugnatori degli usi anarchici incondizionati, arcinemico del politically correct, Arcangeli mostra una lingua che è spazio discontinuo di un caos ordinato, creativo: perché chi dice volgarità ha un serbatoio linguistico più libero e ricco, come sapevano Dante Alighieri, Leonardo da Vinci e Carlo Emilio Gadda. Ne scaturisce una diversa immagine dell'Italia, delle molte Italie di oggi e di ieri, e un invito a risciacquare i panni non nelle chiare, fresche e dolci acque ma, per una volta, negli acquitrini più limacciosi, opachi e brulicanti di vita.