Schreber's Law: Jurisprudence and Judgment in Transition

دانیل پل شربر (۱۸۴۲–۱۹۱۱) قاضی و حقوقدان ارشد آلمانی بود. او یک الهیات حقوقی منحصربه‌فرد از زندگی خصوصی را تدوین کرد و یک گزارش انتقادی از اکونومیا، عملکرد حکومت‌داری و مدیریت توسعه داد. اما کار تئوریک او به دلیل بیماری روانی و تمایل او به زن بودن در دورانی که برای گذار ناخوشایند بود، تا حد زیادی نادیده گرفته شد. اکنون، قانون شربر فراتر از سلامت روان قاضی شربر است تا سهم برجسته او در نظریه حقوقی را دوباره ارزیابی کند.

پیتر گودریچ با تجزیه و تحلیل خاطرات و رویه قضایی شربر را ارزیابی می کند. مفسران او به تفصیل، و کار خود را در چهارچوب علم ناب نئوکانتی فقه آلمانی fin de siècle و نظریه حقوقی قرن بیست و یکم تنظیم می کند. به این ترتیب، گودریچ نشان می‌دهد که چگونه کار شربر اندیشه حقوقی دوران او را به چالش می‌کشد و رویکرد بالقوه حیاتی را به رویه قضایی معاصر می‌گشاید.

Daniel Paul Schreber (1842–1911) was a senior German judge and jurist. He formulated a unique juridical theology of private life and developed a critical account of oikonomia, the practice of governance and administration. But his theoretical work was largely ignored due to his mental illness and his desire to be a woman in a time inhospitable to transitions. Now, Schreber’s Law looks beyond Judge Schreber's mental health to reappraise his distinguished contribution to legal theory.

Peter Goodrich evaluates Schreber’s jurisprudence by analysing the Memoirs and his interpreters in detail, and sets his work in the context of both the neo-Kantian pure science of fin de siècle German jurisprudence and 21st-century legal theory. In this way, Goodrich shows how Schreber’s work challenges the legal thought of his era and opens up a potentially vital approach to contemporary jurisprudence.