Schädelhirnverletzungen im Computertomogramm

اهمیت فوق‌العاده زیادی که توموگرافی کامپیوتری محوری در تشخیص فرآیندهای داخل جمجمه‌ای اشغال‌کننده فضا در طی چند سال به دست آورده است، به طور طبیعی بر آسیب‌شناسی عصبی نیز تأثیر داشته است. نه تنها می توان میزان آسیب مغزی تروماتیک در مرحله حاد را با وضوح بیشتری ارزیابی کرد، بلکه نظارت بر پیشرفت پس از سانحه نیز بسیار دقیق و قابل اعتمادتر شده است. با این حال، با افزایش تجربه، مشکلات تشخیصی افتراقی نیز به وجود آمده است. بنابراین باید از نویسندگان مطالعه حاضر، نتایجی را که از جمعیت بزرگ بیماران عصبی-تروماتولوژیک دو کلینیک جراحی مغز و اعصاب به دست آورده‌اند، در یک زمینه ارائه دهند، استقبال کرد. از یک طرف ارزش تشخیصی روش آسیب تروماتیک مغزی بررسی می شود، از طرف دیگر به تفسیرهای نادرست احتمالی یافته ها اشاره می شود. مقایسه با روش های معاینه تهاجمی مانند آنژیوگرافی و انسفالوگرافی هوایی برتری توموگرافی کامپیوتری غیرتهاجمی را به ویژه در نظارت بر روند بیماری و تشخیص شرایط بعدی نشان می دهد. ارزش ویژه کتاب در این است که توسط پزشکانی نوشته شده است که از پیامدهای درمانی روش معاینه آگاه هستند. با وجود تمام اشتیاق برای روش معاینه جدید، شیوع یافته های بالینی همچنان روشن است. مایلیم این کتاب به عنوان راهنمایی برای همه پزشکانی که با تشخیص، درمان و ارزیابی بیماران مبتلا به آسیب‌های جمجمه‌ای سروکار دارند، توزیع شود.

Die außergewöhnlich große Bedeutung, welche die axiale Computertomo­ graphie in der Diagnostik der raumfordernden intracraniellen Prozesse innerhalb weniger Jahre erlangte, hat sich naturgemäß auch auf die Neuro-Traumatologie ausgewirkt. So ist nicht nur das Ausmaß traumati­ scher Hirnschäden in der Akutphase klarer zu beurteilen, sondern auch die Überwachung der posttraumatischen Verläufe ist um vieles exakter und sicherer geworden. Mit zunehmender Erfahrung haben sich aber auch differentialdiagnostische Probleme ergeben. Es ist deshalb zu begrüßen, daß die Verfasser der vorliegenden Studie die Ergebnisse, die sie an dem großen neuro-traumatalogischen Krankengut zweier neurochirurgischer Kliniken gewonnen haben, im Zusammenhang darstellen. Dabei wird einmal der diagnostische Stellenwert der Methode für die traumatisch bedingten Hirnschädigungen herausgearbeitet, zum anderen auf mögliche Fehlinterpretationen der Befunde hingewiesen. Der Vergleich mit invasiven Untersuchungsmethoden wie der Angiographie und der Luftencephalagraphie läßt die Überlegenheit der nicht invasiven Computertomographie, vor allem in der Verlaufsbeobachtung und der Diagnostik von Folgezuständen, erkennen. Der besondere Wert des Buches liegt darin, daß es von Klinikern geschrieben ist, die sich über die therapeutischen Konsequenzen der Untersuchungsmethode im klaren sind. Bei allem Enthusiasmus für die neue Untersuchungsmethode bleibt die Praevalenz der klinischen Befunde deutlich. Wir möchten dem Buch weite Verbreitung wünschen als Leitfaden für alle Ärzte, die sich mit der Diagnostik, Behandlung und Begutachtung von Patienten mit Schädelhirnverletzungen befassen.