Scatter 1: The Politics of Politics in Foucault, Heidegger, and Derrida

اگر لفاظی سیاسی اجتناب ناپذیر باشد، و بخشی غیرقابل تقلیل از خود سیاست باشد، چه؟ برخلاف نکوهش‌های آشنا مبنی بر تجارت اسب‌بخاری سیاسی، مقام‌ها و دستکاری‌های شرکتی از سوی کسانی که از بحران در لیبرال دموکراسی ابراز تاسف می‌کنند، این کتاب استدلال می‌کند که «سیاست سیاست» که معمولاً با لفاظی و سفسطه همراه است، چه بخواهیم یا نه. ، بخشی از سیاست از ابتدا بود.

تکذیب وضعیت تاسف بار سیاست کنونی بر اساس دگماتیسم و ​​اخلاق گرایی است که اساساً زمینه متافیزیکی و افلاطونی مشترک دارند. ناکامی در ساختارشکنی این زمینه باعث ایجاد یک خود عدالتی فلسفی و سیاسی می شود که این کتاب سعی در درک و تضعیف آن دارد. خوانش دقیق هایدگر، کی یرکگور و دریدا روابط پیچیده ای را بین سفسطه، بلاغت و فلسفه نشان می دهد. حقیقت و دروغ؛ تصمیم؛ جنون و حماقت در کاوش امکان توسعه یک تفکر مثبت از سیاست که مرهون متافیزیک حضور نیست.

پیشنهاد می شود که گزارش های پیچیده هایدگر از حقیقت و تصمیم در واقع باید در ارتباط نزدیک خوانده شوند. با تعهدات بدنام نازی خود، اما با این وجود حاوی بینش های اساسی است که بسیاری از واکنش های تند به آن تعهدات نادیده گرفته یا سرکوب می شوند. این بینش‌ها در اینجا - از طریق گزارشی بلندپروازانه از وقفه غایت‌شناسی که اغلب به اشتباه درک شده توسط دریدا - در بازیابی ساختارشکنانه مفهوم کرامت توسعه می‌یابد.

این گزارش شفاف و اغلب شوخ‌آمیز از مجموعه‌ای حیاتی از تحولات در قرن بیستم است. اندیشه راه را برای بازخوانی کلی تری از امکانات فلسفه سیاسی که در جلد 2 این اثر، تحت نشانه پراکندگی اساسی که امر سیاسی را چنین تعریف می کند، آماده می کند.

What if political rhetoric is unavoidable, an irreducible part of politics itself? In contrast to the familiar denunciations of political horse-trading, grandstanding, and corporate manipulation from those lamenting the crisis in liberal democracy, this book argues that the “politics of politics,” usually associated with rhetoric and sophistry, is, like it or not, part of politics from the start.

Denunciations of the sorry state of current politics draw on a dogmatism and moralism that share an essentially metaphysical and Platonic ground. Failure to deconstruct that ground generates a philosophically and politically debilitating selfrighteousness that this book attempts to understand and undermine.

After a detailed analysis of Foucault’s influential late concept of parrhesia, which is shown to be both philosophically and politically insufficient, close readings of Heidegger, Kierkegaard, and Derrida trace complex relations between sophistry, rhetoric, and philosophy; truth and untruth; decision; madness and stupidity in an exploration of the possibility of developing an affirmative thinking of politics that is not mortgaged to the metaphysics of presence.

It is suggested that Heidegger’s complex accounts of truth and decision must indeed be read in close conjunction with his notorious Nazi commitments but nevertheless contain essential insights that many strident responses to those commitments ignore or repress. Those insights are here developed―via an ambitious account of Derrida’s often misunderstood interruption of teleology―into a deconstructive retrieval of the concept of dignity.

This lucid and often witty account of a crucial set of developments in twentieth-century thought prepares the way for a more general re-reading of the possibilities of political philosophy that will be undertaken in Volume 2 of this work, under the sign of an essential scatter that defines the political as such.