Saving Face: Disfigurement and the Politics of Appearance

خود را بدون چهره تصور کنید—این کار غیرممکن به نظر می رسد. چهره یکی از ویژگی های اصلی هویت فیزیکی ما است. چهره ما این است که دیگران چگونه ما را شناسایی می کنند و ما درباره "خود" خود چگونه فکر می کنیم. با این حال، چهره انسان نیز از نظر عملکردی به عنوان مکانیسمی برای ارتباط و به عنوان وسیله ای برای خوردن، تنفس و دیدن ضروری است. به این دلایل، تغییر شکل چهره می تواند تصورات بنیادی ما از خود و هویت را به خطر بیندازد یا حتی در بدتر، زندگی را تهدید کند. دقیقاً به این دلیل که پنهان کردن چهره ما بسیار دشوار است، چهره مخدوش ظاهر، وضعیت و شاید نحوه حضور ما در دنیا را به خطر می اندازد.

در Saving Face، هدر لین تالی، جامعه‌شناس، معنای فرهنگی و اهمیت اجتماعی مداخلاتی را با هدف ترمیم چهره‌هایی که به‌عنوان بدشکل تعریف شده‌اند، بررسی می‌کند. تالی با استفاده از قوم‌نگاری، مشاهده مشارکت‌کنندگان، تحلیل محتوا، مصاحبه‌ها و مردم‌نگاری خودکار، چهار سایت را بررسی می‌کند که در آنها طیفی از چهره‌ها "ترمیم می‌شوند": پیوند صورت، جراحی زنانه‌سازی صورت، نمایش واقعی تبدیل شدید، و سازمان خیریه بین المللی Operation Smile،. در سرتاسر، او در نظر می‌گیرد که چگونه تلاش‌های متمرکز بر تعمیر گاهی باعث تشدید انگ مرتبط با تغییر شکل می‌شود. تالی با تکیه بر تجربیات داوطلبانه در اردوگاهی برای کودکان مبتلا به سوختگی شدید، مداخلات جایگزین و شیوه‌های روزمره را نیز در نظر می‌گیرد که هم ننگ را به چالش می‌کشد و هم به افرادی که به‌عنوان ناهنجار دیده می‌شوند کمک می‌کند تا وضعیت خارجی خود را مذاکره کنند.

تالی به وعده‌ها و محدودیت‌های آن می‌پردازد. جراحی صورت، به طور مداوم بررسی می کند که چگونه می توانیم ظاهر را به عنوان جنبه ای از امتیاز و بعد نابرابری درک کنیم. در نهایت، او استدلال می‌کند که کار صورت صرفاً ترکیبی از تکنیک‌های بازسازی با هدف چهره انسان نیست، بلکه مداخلات ظاهری به‌طور فزاینده‌ای به‌عنوان کار نجات‌بخش تلقی می‌شوند. به‌ویژه در زمانی که فناوری‌های زیبایی‌شناختی با ریسک‌های بیشتری در حال ظهور هستند و تبعیض‌های ظاهری بیداد می‌کند، این کتاب مهم ما را به چالش می‌کشد تا در مورد اینکه چگونه چهره انسان را می‌بینیم، فکر انتقادی کنیم.

Imagine yourself without a face—the task seems impossible. The face is a core feature of our physical identity. Our face is how others identify us and how we think of our ‘self’. Yet, human faces are also functionally essential as mechanisms for communication and as a means of eating, breathing, and seeing. For these reasons, facial disfigurement can endanger our fundamental notions of self and identity or even be life threatening, at worse. Precisely because it is so difficult to conceal our faces, the disfigured face compromises appearance, status, and, perhaps, our very way of being in the world.

In Saving Face, sociologist Heather Laine Talley examines the cultural meaning and social significance of interventions aimed at repairing faces defined as disfigured. Using ethnography, participant-observation, content analysis, interviews, and autoethnography, Talley explores four sites in which a range of faces are “repaired:” face transplantation, facial feminization surgery, the reality show Extreme Makeover, and the international charitable organization Operation Smile,. Throughout, she considers how efforts focused on repair sometimes intensify the stigma associated with disfigurement. Drawing upon experiences volunteering at a camp for children with severe burns, Talley also considers alternative interventions and everyday practices that both challenge stigma and help those seen as disfigured negotiate outsider status.

Talley delves into the promise and limits of facial surgery, continually examining how we might understand appearance as a facet of privilege and a dimension of inequality. Ultimately, she argues that facial work is not simply a conglomeration of reconstructive techniques aimed at the human face, but rather, that appearance interventions are increasingly treated as lifesaving work. Especially at a time when aesthetic technologies carrying greater risk are emerging and when discrimination based on appearance is rampant, this important book challenges us to think critically about how we see the human face.