Salomon Maimon: Rational Dogmatist, Empirical Skeptic: Critical Assessments

سالومون میمون (1753-1800)، یکی از جذاب‌ترین شخصیت‌های تاریخ روشنفکری قرن هجدهم، از یک جامعه سنتی یهودی ارتدکس در اروپای شرقی به برلین آمد تا به دنبال روشنگری باشد. میمون یک بیگانه باقی ماند: یک «اوستجود» در میان یهودیان روشنفکر در برلین، یک آزاداندیش در میان یهودیان آگاه و یک یهودی در میان غیر یهودیان. زندگی نامه او به یک کلاسیک از ادبیات زندگی نامه ای عصر روشنگری تبدیل شد. تجربه «بین فرهنگی» او در فلسفه او منعکس شده است. او که مدیون سنت فلسفی میمونی و همچنین سنت فلسفی مدرن اروپایی (به ویژه کانتی) بود، سعی کرد ترکیبی از جهت گیری های معمولی انحصاری: «دگماتیسم عقلانی» و «شک گرایی تجربی». اهمیت میمون در توسعه از کانت به ایده آلیسم آلمانی تایید شده است، اما تفسیر موضع فلسفی خود او از این دیدگاه محدود بسیار آسیب دید.
مقالات دانشمندان برجسته گردآوری شده در این جلد بر ترکیب او از «دگماتیسم عقلانی» و «شک گرایی تجربی» متمرکز است.

Salomon Maimon (1753-1800), one of the most fascinating characters of eighteenth-century intellectual history, came from a traditional orthodox Jewish community in Eastern Europe to Berlin to seek Enlightenment. Maimon remained an outsider: an 'Ostjude' among the enlightened Jews in Berlin, a freethinker among observant Jews and a Jew among the non-Jews. His autobiography became a classic of autobiographical literature of the Enlightenment. His 'inter-cultural' experience is reflected in his philosophy. Indebted to the Maimonidean as well as to the modern European (notably Kantian) philosophical tradition, he attempted a synthesis of normally exclusive orientations: 'Rational Dogmatism' and 'Empirical Skepticism'. Maimon's importance in the development from Kant to German Idealism has been acknowledged, but the interpretation of his own philosophical position suffered much from this narrow perspective.
The essays of leading scholars collected in this volume focus on his synthesis of 'Rational Dogmatism' and 'Empirical Skepticism'.