Rutteldruckverdichtung Als Plastodynamisches Problem / Deep Vibration Compaction as Plastodynamic Problem

ویبروفلوتاسیون روشی برای بهبود زمین تا عمق 40 متری است. از سال 1936 با موفقیت مورد استفاده قرار گرفته است، اما مشکل اصلی این روش این است که با وجود این واقعیت که عملکرد خوبی دارد، هیچ کس نمی تواند نحوه عملکرد آن را توضیح دهد. تکنیک‌های بررسی کیفیت تراکم در حین ارتعاش غیرقابل اعتماد هستند، و این روش را به طور کلی غیرقابل اندازه‌گیری و غیرقابل اندازه‌گیری می‌کند. این عنوان مشکلات پیرامون روش را بررسی می‌کند، تراکم عمیق، پلاستودینامیک و مسئله ریمان را در میان مسائل دیگر بررسی می‌کند و به خواننده نشان می‌دهد که چه اطلاعاتی از حرکت ارتعاش می‌تواند به عنوان کنترل کیفیت اضافی و برای ارزیابی اثربخشی استفاده شود.

Vibroflotation is a method of ground improvement up to depths of 40 metres. It has been successfully used since 1936 but the major problem with this method is that in spite of the fact that it performs well, nobody can explain how it works. The techniques for checking the quality of the compaction during vibration are unreliable, making the method as a whole unquantifiable and unmeasurable. This title explores the problems surrounding the method, looking at deep compaction, plastodynamics and the Riemann problem amongst other issues, showing the reader what information from the movement of the vibration can be used as an additional quality control and to assess effectiveness.