دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Dr Stephen J Blank
سری:
ISBN (شابک) : 1461075076, 9781461075073
ناشر: CreateSpace
سال نشر: 2011
تعداد صفحات: 196
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 3 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Russian Military Politics and Russia's 2010 Defense Doctrine به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب سیاست نظامی روسیه و دکترین دفاعی روسیه در سال 2010 نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
این واقعیت که یک دولت حفاظت از تداوم خود را در یک سیاست امنیت ملی تعیین می کند، یک اصل پذیرفته شده است. هدف این سیاست تضمین استقلال، حاکمیت، تمامیت ارضی، رفاه و ثبات با اتخاذ تدابیر سیاسی، اقتصادی، اجتماعی- فرهنگی و نظامی است. هر ایالت منافع خاصی دارد. استفاده از نیروهای مسلح به ویژه با درک میزان تهدید این منافع تعیین می شود. تبدیل منافع به اهداف در بالاترین سطح تصمیم گیری، استراتژی سیاسی یا کلان صورت می گیرد. استراتژی سیاسی روسیه - مفهوم سابق امنیت ملی و اکنون استراتژی امنیت ملی - توضیح میدهد که فدراسیون روسیه (RF) ابزارهای نظامی، دیپلماتیک، بینالمللی-حقوقی، اطلاعاتی، اقتصادی و سایر ابزارها را برای دستیابی به اهداف خود در اختیار دارد. استراتژی سیاسی منافع روسیه و اقداماتی را برای مقابله با تهدیداتی که می تواند مانع از تحقق اهداف روسیه شود را روشن می کند. از استراتژی سیاسی به عنوان سند اصلی امنیتی، دکترین ها و مفاهیم استخراج می شود. مهمترین اسناد برای شفاف سازی سیاست های امنیتی روسیه دکترین نظامی و مفهوم سیاست خارجی (FPC) است. در سطح استراتژیک نظامی، سیاست امنیتی با دستورالعملهایی که در یک دکترین نظامی تعیین شده است به استفاده از قدرت نظامی تبدیل میشود. دکترین های نظامی را می توان به سه دسته تقسیم کرد. جزئی ترین آنها دکترین های خدماتی هستند، به عنوان مثال، دکترین های ارتش، نیروی هوایی و نیروی دریایی. در سطح ملی، نیروهای مسلح مشترک یا دکترین نظامی را می یابیم که شامل همه خدمات می شود. در نهایت، میتوانیم دکترینهای چندملیتی یا اتحادی را ایجاد کنیم، به عنوان مثال، دکترین سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو). این فصل فقط دکترین نظامی را در سطح ملی و دولتی روسیه توصیف می کند. دکترین نظامی روسیه انتزاعیتر است و سیاستهای بیشتری نسبت به دکترینهای دولتهای غربی که معمولاً بر دستورالعملهای اقدام نظامی متمرکز هستند، در خود دارد. در نتیجه دکترین روسیه ارتباط تنگاتنگی با سطح سیاسی-استراتژیک دارد. دکترین نظامی روسیه معمولاً خود را به عنوان مجموعه ای از دیدگاه های رسمی تایید شده دولتی در مورد جنگ و پیشگیری از آن، تولید نیرو، آماده سازی کشور و نیروهای مسلح برای سرکوب تجاوز، و روش های جنگ برای دفاع از حاکمیت و تمامیت ارضی خود تعریف می کند. این دکترین رهنمودهایی را در دو جهت ارائه می دهد. ابتدا به نیازهای نیروهای مسلح در حوزه سازمانی، پرسنلی و تجهیزاتی می پردازد. دوم، این دکترین رهنمودهایی برای به راه انداختن جنگ/درگیری های مسلحانه ارائه می دهد. دکترین نظامی روسیه رهنمودهای سیاسی را برای هدایت تمامی نیروهای مسلح و نیروها، یعنی نیروهای مسلح وزارت دفاع (MoD)، و همچنین سایر نیروهای وزارتخانه های به اصطلاح قدرت، مانند نیروهای ارتش ارائه می دهد. خدمات امنیتی (FSB) و خدمات وزارت امور داخلی (MVD).
The fact that a state lays down the safeguarding of its continuation in a national security policy is a broadly accepted principle. The objective of this policy is to ensure independence, sovereignty, territorial integrity, welfare, and stability by taking political, economic, social-cultural, and military measures. Each state has specific interests. The use of armed forces is especially determined by the perception to which degree these interests are threatened. The conversion of interests into objectives takes place at the highest decision-making level, the political or grand strategy. Russia’s political strategy—formerly National Security Concept and now National Security Strategy—explains that the Russian Federation (RF) has military, diplomatic, international-legal, information, economic, and other means at its disposal to meet its objectives. The political strategy enlightens Russia’s interests and the measures to deal with threats that could prevent meeting its objectives. From the political strategy, as the principal security document, doctrines and concepts are drawn. The most important documents for clarifying Russia’s security policies are the Military Doctrine and the Foreign Policy Concept (FPC). At the military strategic level, security policy is converted into the use of military power by guidelines laid down in a military doctrine. Military doctrines can be divided into three categories. The most detailed are service doctrines, e.g., those of army, air force, and navy. On a national level we find the joint armed forces or military doctrine, which includes all services. Finally, we can establish multinational or alliance doctrines, e.g., that of the North Atlantic Treaty Organization (NATO). This chapter describes only the military doctrine at the national, Russian-state level. Russia’s military doctrine is more abstract and has more politics in it than is the case with doctrines of Western states, which usually concentrate on guidelines for military action. As a result, the Russian doctrine is closely associated with the political-strategic level. Russian military doctrine usually defines itself as a set of officially approved state views concerning war and its prevention, force generation, preparation of the country and the armed forces for suppression of aggression, and methods of warfare to defend its sovereignty and territorial integrity. The doctrine provides guidelines in two directions. First, it deals with the needs of the armed forces in the field of organization, personnel, and equipment. Second, the doctrine provides guidelines for waging wars/armed conflicts. Russia’s military doctrine provides political guidelines for the direction of all armed forces and troops, i.e., the armed forces of the Ministry of Defense (MoD), as well as the other troops of the so-called power ministries, such as the troops of the security service (FSB) and those of the Ministry of Internal Affairs (MVD).