Robotics in Practice: Management and applications of industrial robots

چیز واقعی نوشته ایزاک آسیموف در سال 1939، زمانی که هنوز نوجوان بودم، شروع به نوشتن (و انتشار) مجموعه ای از داستان ها در مورد روبات ها کردم که برای اولین بار در داستان های علمی تخیلی، به صورت عمدی به تصویر کشیده شدند. مهندسی شده تا کار خود را با خیال راحت انجام دهند. آنها در نظر گرفته نشده بودند که تهدیدهای گوتیک ترش کنند، و نه خروجی هایی برای احساسات بدبینانه. آنها به سادگی ماشین هایی با طراحی خوب بودند. از سال 1942، این مفهوم را در آنچه «سه قانون رباتیک» نامیدم، متبلور شدم و در سال 1950، 9 داستان ربات من در کتابی به نام من، ربات جمع‌آوری شد. من در آن زمان به طور جدی باور نداشتم که زنده بمانم تا روبات‌ها را در عمل ببینم و روباتیک را تبدیل به یک صنعت پررونق ببینم. اما پس چرا آنها نباید با ما باشند؟ ربات ها نقش مهمی در صنعت ایفا می کنند. آنها کارهای ساده و تکراری را با ثبات تر، قابل اطمینان تر و بدون شکایت تر از یک انسان انجام می دهند - یا باید. آیا روبات انسان را جابجا می کند؟ مطمئناً، اما او این کار را در کاری انجام می دهد که صرفاً به این دلیل که یک ربات می تواند آن را انجام دهد، زیر شأن یک انسان است. شغلی که چیزی بیش از مشقت باری بی فکر نیست. مشاغل انسانی بهتر و بیشتری را می توان برای انسان پیدا کرد - و باید.

THE REAL THING by Isaac Asimov Back in 1939, when I was still a teenager, I began to write (and publish) a series of stories about robots which, for the first time in science fiction, were pictured as having been deliberately engineered to do their job safely. They were not intended to be creaky Gothic menaces, nor outlets for mawkish sentiment. They were simply well-designed machines. Beginning in 1942, I crystallized this notion in what I called 'The Three Laws of Robotics' and, in 1950, nine of my robot stories were collected into a book, I, Robot. I did not at that time seriously believe that I would live to see robots in action and robotics becoming a booming industry .... Yet here we are, better yet, I am alive to see it. But then, why shouldn't they be with us? Robots fulfil an important role in industry. They do simple and repetitive jobs more steadily, more reliably, and more uncomplainingly than a human being could - or should. Does a robot displace a human being? Certainly, but he does so at a job that, simply because a robot can do it, is beneath the dignity of a human being; a job that is no more than mindless drudgery. Better and more human jobs can be found for human beings - and should.