دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Paprocki. Maciej
سری:
ISBN (شابک) : 9781789251562, 1789251567
ناشر:
سال نشر: 2019
تعداد صفحات: 353
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 32 مگابایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب جاده ها در بیابان های مصر روم: تجزیه و تحلیل، اطلس، تفسیر: بررسی باستان شناسی، بررسی باستان شناسی--مصر--کویر شرقی، آثار باستانی کلاسیک، کاوش ها--مصر--کویر شرقی، جاده ها، رومی، جاده ها، رومی--مصر--کویر شرقی، رومرزیت، خیابان، مسیرهای تجاری، مسیرهای تجاری- -مصر--صحرای شرقی، ووست، جادهها، روم - مصر - صحرای شرقی، کاوشها - مصر - صحرای شرقی، بررسی باستانشناسی - مصر - صحرای شرقی، مسیرهای تجاری - مصر - صحرای شرقی، شرقی صحرا (مصر) -- آثار باستانی، رومی، مصر -- صحرای شرقی، رومرزی
در صورت تبدیل فایل کتاب Roads in the deserts of Roman Egypt: analysis, atlas, commentary به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب جاده ها در بیابان های مصر روم: تجزیه و تحلیل، اطلس، تفسیر نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
مصر در زمان رومیان (30 قبل از میلاد - قرن سوم پس از میلاد) دورهای بود که بیابانهای محلی هجوم بیسابقهای از فعالیت را تجربه کردند. در صحرای شرقی، افزایش قابل توجهی در ترافیک بیابانی ناشی از فعالیتهای اکتشاف/ استخراج معادن امپراتوری و کاروانهایی بود که کالاها را به و از بنادر دریای سرخ میبردند. در صحرای غربی، شترهای مقاوم به آرامی به جانوران بار اصلی در سفرهای بیابانی تبدیل شدند و کاروانیان را قادر میسازند تا مسافتهای روزانه راهپیمایی را در میان تپههای شنی که قبلاً غیرقابل مهماننواز بودند، طولانیتر کنند. باستانشناسی جادههای بیابانی از تصویربرداری ماهوارهای، مطالعات چشمانداز و تحلیل شبکه برای ترسیم شبکههای مسیرهای بیابانی با دقت بیشتر استفاده کرده است. با این حال، تعیین تاریخ تاسیسات کنار جاده و در نتیجه ارزیابی چگونگی تکامل این شبکه ها در محدوده و تراکم در واکنش به تغییرات اقلیمی، اجتماعی و تکنولوژیکی، اغلب دشوار است. جادهها در بیابانهای مصر روم شواهدی را برای جادههای بیابانی در مصر روم بررسی میکند و تأثیر روم را بر تراکم جادهها در دو منطقه بیابانی منتخب ارزیابی میکند: بخش مرکزی و جنوبی صحرای شرقی و فلات مرمریکان مرکزی و عوامل جغرافیایی و اجتماعی مؤثر را مورد بحث قرار میدهد. استفاده از جاده در آن دوره، نشان می دهد که ناظران رومی این سرزمین ها به خوبی با شرایط محلی بیابان سازگار شده اند، جاده ها را بهبود می بخشند و شبکه مسیرها را توسعه می دهند. به طور اساسی، نویسنده مسیرهای بیابانی را به عنوان ساختارهای راهروی خطی که مسیرهای مناسب را در چشم انداز بیابانی دنبال می کند، از حداقل دو گره کاربردی عبور می کند که ترافیک انسان را به خود جلب می کند، از جمله منابع آب، زمین های کشاورزی، معادن / معادن، مراکز تجاری، تاسیسات نظامی یا سکونتگاه های واقعی، دوباره مفهوم سازی می کند. . "مسیر کمترین مقاومت" در سراسر بیابان از دوره ای به دوره دیگر با توجه به زیرساخت های جاده ای موجود و جانوران باری به کار گرفته شده متفاوت است. مدیریت رومی در مصر نه تنها تراکم شبکههای محلی «گره» بیابانی را افزایش داد، بلکه ارتباطات بینگرهای با کاروانهای شتر را تسهیل کرد و صحرا را با ایجاد گرههای جدید، یا زیباسازی موجود، دگرگون کرد و بهطور مؤثر ترافیک بیابانی را به دالانهای قابل تشخیص هدایت کرد. به طور قابل توجهی، همه مناطق بیابانی مصر به یک اندازه برای توسعه انسانی مناسب نیستند، اما تقریباً همه آنها به روشی بهینه شده اند، با تاسیسات جاده ای که برای راحتی و ایمنی بیشتر مسافران ساخته شده اند. بر این اساس، مطالعه چگونگی انطباق موفقیت آمیز رومی ها با سفرهای بیابانی از اهمیت گسترده تری برای مطالعه بیابان ها و گسترش مداوم ناشی از گرمایش جهانی برخوردار است.
Egypt under the Romans (30 BCE-3rd century CE) was a period when local deserts experienced an unprecedented flurry of activity. In the Eastern Desert, a marked increase in desert traffic came from imperial prospecting/quarrying activities and caravans transporting wares to and from the Red Sea ports. In the Western Desert, resilient camels slowly became primary beasts of burden in desert travel, enabling caravaneers to lengthen daily marching distances across previously inhospitable dunes. Desert road archaeology has used satellite imaging, landscape studies and network analysis to plot desert trail networks with greater accuracy; however, it is often difficult to date roadside installations and thus assess how these networks evolved in scope and density in reaction to climatic, social and technological change. Roads in the Deserts of Roman Egypt examines evidence for desert roads in Roman Egypt and assesses Roman influence on the road density in two select desert areas: the central and southern section of the Eastern Desert and the central Marmarican Plateau and discusses geographical and social factors influencing road use in the period, demonstrating that Roman overseers of these lands adapted remarkably well to local desert conditions, improving roads and developing the trail network. Crucially, the author reconceptualizes desert trails as linear corridor structures that follow expedient routes in the desert landscape, passing through at least two functional nodes attracting human traffic, be those water sources, farmlands, mines/quarries, trade hubs, military installations or actual settlements. The 'route of least resistance' across the desert varied from period to period according to the available road infrastructure and beasts of burden employed. Roman administration in Egypt not only increased the density of local desert 'node' networks, but also facilitated internodal connections with camel caravans and transformed the Sahara by establishing new, or embellishing existing, nodes, effectively funneling desert traffic into discernible corridors. Significantly, not all desert areas of Egypt are equally suited for anthropogenic development, but almost all have been optimized in one way or another, with road installations built for added comfort and safety of travelers. Accordingly, the study of how Romans successfully adapted to desert travel is of wider significance to the study of deserts and ongoing expansion due to global warming.