دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Shannon Walters
سری: Studies in Rhetoric/Communication
ISBN (شابک) : 1611173841, 9781611173840
ناشر: University of South Carolina Press
سال نشر: 2014
تعداد صفحات: 272
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 53 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Rhetorical Touch: Disability, Identification, Haptics به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب لمس بلاغی: ناتوانی، شناسایی، هپتیک نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
لمس بلاغی برای درک لامسه به عنوان یک هنر بلاغی با نزدیک شدن به حس لامسه از طریق انواع بدن ها و ذهن هایی که تاریخ و نظریه بلاغی تمایل به حذف آنها را داشته اند، استدلال می کند. شانون والترز در مقاومت در برابر سنتهای بلاغی که بر شکلدهی بدنهای توانا و ذهنهای عصبی متمرکز است، بررسی میکند که چگونه افراد دارای ناتوانیهای مختلف – روانی، شناختی و جسمی – از لمس استفاده میکنند تا خود را به عنوان ارتباطدهنده تثبیت کنند و با مخاطبان ناتوان و غیرمعلول ارتباط برقرار کنند. در انجام این کار، او برای نظریهای از بلاغت استدلال میکند که لمس را بهعنوان بلاغت درک میکند و به آن ارزش میدهد. برای استدلال او ضروری است که تعریف مجدد مفاهیم و اصطلاحات کلیدی - موقعیت بلاغی، شناسایی بلاغی، و جذابیت های اخلاق (شخصیت)، پاتوس (احساس) و لوگوس (منطق یا پیام) باشد. روشهای والترز با پیوند دادن نظریههای امپدوکلی و سوفسطایی به بلاغت ارسطویی و رویکردهای بورکی، طیف گستردهای از چهرههای کلیدی در تاریخ و نظریه بلاغی را در پاسخ به زمینه ناتوانی بسیج میکند. والترز با استفاده از رویکرد لمسی Empedocles به لوگوها نشان میدهد که چگونه فرآیندهای نوشتاری تکراری افراد دارای ناتوانیهای روانشناختی، فضاهای حیاتی را برای شناسایی بر اساس لمس در فضاهای آنلاین و زندگی واقعی شکل میدهند. والترز با به حرکت درآوردن ویژگیهای مبتنی بر لمس تمرین بلاغی mētis، نشان میدهد که چگونه سخنوران مبتلا به اوتیسم به شیوههای مولد و تجسمیافته به ساختن اخلاق نزدیک میشوند. والترز با بازخوانی تمرین بلاغی کایروس در رابطه با مجاورت بدنها، نشان میدهد که چگونه نویسندگان دارای ناتوانی جسمی فراتر از رویکردهای ترحم بر اساس ترحم و الهام حرکت میکنند. این جلد همچنین شامل یک کاوش مبتنی بر کلاس درس از گفتمانها و فرضیات مربوط به بدن در رابطه با فناوریهای لمسی یا لمسی است. از آنجایی که حس لامسه پایدارترین حواس است، والترز استدلال میکند که در زمینههای ناتوانی و در موقعیتهایی که افراد با و بدون معلولیت در تعامل هستند، لامسه میتواند ابزاری حیاتی برای ایجاد معنا، ارتباط و شناسایی جزئی باشد. او ادعا میکند که بلاغتی که به این ترتیب تغییر شکل یافته است، مطالعات بلاغی و ترکیببندی معاصر را گسترش میدهد تا به مشارکت سخنوران ناتوان پاسخ دهد و جذابیتها و قوانین بلاغی سنتی را دگرگون میکند. در نهایت، والترز استدلال میکند که لفاظی لمسی امکان درک غنیتری از فرآیندهای ارتباطی طیف وسیعی از سخنوران را که از استراتژیهای تجسم یافته استفاده میکنند، میدهد. شانون والترز، استادیار زبان انگلیسی در دانشگاه تمپل است که در آنجا دورههایی را در زمینه بلاغت و آهنگسازی، مطالعات معلولیت و مطالعات زنان تدریس میکند. آثار او در JAC: A Journal of Rhetoric, Culture منتشر شده است
Rhetorical Touch argues for an understanding of touch as a rhetorical art by approaching the sense of touch through the kinds of bodies and minds that rhetorical history and theory have tended to exclude. In resistance to a rhetorical tradition focused on shaping able bodies and neurotypical minds, Shannon Walters explores how people with various disabilities—psychological, cognitive, and physical—employ touch to establish themselves as communicators and to connect with disabled and nondisabled audiences. In doing so, she argues for a theory of rhetoric that understands and values touch as rhetorical. Essential to her argument is a redefinition of key concepts and terms—the rhetorical situation, rhetorical identification, and the appeals of ethos (character), pathos (emotion), and logos (logic or message). By connecting Empedoclean and sophistic theories to Aristotelian rhetoric and Burkean approaches, Walters’s methods mobilize a wide range of key figures in rhetorical history and theory in response to the context of disability. Using Empedocles’ tactile approach to logos, Walters shows how the iterative writing processes of people with psychological disabilities shape crucial spaces for identification based on touch in online and real life spaces. Mobilizing the touch-based properties of the rhetorical practice of mētis, Walters demonstrates how rhetors with autism approach the crafting of ethos in generative and embodied ways. Rereading the rhetorical practice of kairos in relation to the proximity between bodies, Walters demonstrates how writers with physical disabilities move beyond approaches of pathos based on pity and inspiration. The volume also includes a classroom-based exploration of the discourses and assumptions regarding bodies in relation to haptic, or touch-based, technologies. Because the sense of touch is the most persistent of the senses, Walters argues that in contexts of disability and in situations in which people with and without disabilities interact, touch can be a particularly vital instrument for creating meaning, connection, and partial identification. She contends that a rhetoric thus reshaped stretches contemporary rhetoric and composition studies to respond to the contributions of disabled rhetors and transforms the traditional rhetorical appeals and canons. Ultimately, Walters argues, a rhetoric of touch allows for a richer understanding of the communication processes of a wide range of rhetors who use embodied strategies. Shannon Walters is an assistant professor of English at Temple University, where she teaches courses in rhetoric and composition, disability studies, and women’s studies. Her work has appeared in JAC: A Journal of Rhetoric, Culture & Politics; Technical Communication Quarterly; Feminist Media Studies; Disability Studies Quarterly; and Journal of Literary and Cultural Disability Studies and PMLA.