دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Michael Dobson (editor). Estelle Rivier-Arnaud (editor)
سری:
ISBN (شابک) : 1443882801, 9781443882804
ناشر: Cambridge Scholars Publishing
سال نشر: 2017
تعداد صفحات: 195
[193]
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 3 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب Rewriting Shakespeare's Plays for and by the Contemporary Stage به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب بازنویسی نمایشنامه های شکسپیر برای و توسط صحنه معاصر نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
چرا نمایشنامه نویسان معاصر به اندازه ای به نمایشنامه های شکسپیر علاقه مند شده اند که بیشتر آثار اصلی توسط یک نمایشنامه نویس در حال ظهور یا دیگری در نیم قرن گذشته بازنویسی شده است؟ در میان دیگر چهرههای کلیدی، ادوارد باند، هاینر مولر، کارملو بنه، آرنولد وسکر، تام استوپارد، هوارد بارکر، بوتو اشتراوس، تیم کراوچ، برنارد ماری کولتس و نورماند شاورت همگی اصالت رادیکال خود را در خدمت اقتباس از چهار قرن قرار دادهاند. -کلاسیک های قدیمی آثار به دست آمده خوراکی برای تفکر در مورد موضوعاتی مانند نقش آفرینی شکسپیر، روایت و درهم ریختن مجدد ساختاری فراهم می کند. در سرتاسر جهان، نویسندگان جدید، پیامدهای سیاسی و مخاطرات فرهنگی تکرار شکسپیر را با و بدون تفاوت زیر سوال برده اند و از تجربیات ملی خود و در مصیبت های متفاوتی که متحمل شده اند الهام گرفته اند. معاصران ما بازنویسی های خود را چگونه و با چه اهدافی انجام داده اند؟ به عنوان مثال، همانطور که دیتر لزیج در کتاب خود با این عنوان میپرسد، آیا هنوز هم میتوانیم نقش هملت را بازی کنیم، یا باید «شکسپیر را بکشیم» همانطور که نورماند شاورت در اثری که فرآیند خلاقیت او به تفصیل آمده است؟ این بازنویسی ها واقعاً چه چیزی را با منابع خود به اشتراک می گذارند؟ آیا آنها فقط به این دلیل معنادار هستند که سایه شکسپیر آنها را آزار می دهد؟ مرزهای بین «تفسیر»، «اقتباس» و «بازنویسی» را از کجا ترسیم کنیم؟ مشارکتکنندگان در این مجموعه مقالات، بازنویسیهای مدرن شکسپیر را از منظر نظری و عملگرایانه بررسی میکنند. سؤالات کلیدی عبارتند از: آیا بازنویسی بدون شناخت شکسپیر توسط خواننده یا تماشاگر می تواند معنادار باشد؟ آیا بازنویسی های مدرن جایگزین متون شکسپیر می شوند یا آنها را مدیریت می کنند؟ آیا بقای شکسپیر در رپرتوار تئاتر واقعاً به تداوم دراماتیزه شدن رویاروییهای دشوار ما با این فیلمنامههای بالقوه منسوخ که با بازنویسی نمایش داده میشوند بستگی دارد؟
Why have contemporary playwrights been obsessed by Shakespeare’s plays to such an extent that most of the canon has been rewritten by one rising dramatist or another over the last half century? Among other key figures, Edward Bond, Heiner Müller, Carmelo Bene, Arnold Wesker, Tom Stoppard, Howard Barker, Botho Strauss, Tim Crouch, Bernard Marie Koltès, and Normand Chaurette have all put their radical originality into the service of adapting four-century-old classics. The resulting works provide food for thought on issues such as Shakespearean role-playing, narrative and structural re-shuffling. Across the world, new writers have questioned the political implications and cultural stakes of repeating Shakespeare with and without a difference, finding inspiration in their own national experiences and in the different ordeals they have undergone. How have our contemporaries carried out their rewritings, and with what aims? Can we still play Hamlet, for instance, as Dieter Lesage asks in his book bearing this title, or do we have to “kill Shakespeare” as Normand Chaurette implies in a work where his own creative process is detailed? What do these rewritings really share with their sources? Are they meaningful only because of Shakespeare’s shadow haunting them? Where do we draw the lines between “interpretation,” “adaptation” and “rewriting”? The contributors to this collection of essays examine modern rewritings of Shakespeare from both theoretical and pragmatic standpoints. Key questions include: can a rewriting be meaningful without the reader’s or spectator’s already knowing Shakespeare? Do modern rewritings supplant Shakespeare’s texts or curate them? Does the survival of Shakespeare in the theatrical repertory actually depend on the continued dramatization of our difficult encounters with these potentially obsolete scripts represented by rewriting?