Revolutionary Life: The Everyday of the Arab Spring

از یک محقق برجسته خاورمیانه و شمال آفریقا، طرز تفکر جدیدی در مورد بهار عربی و معنای انقلاب آمده است.

از دیدگاه سیاست انقلابی، بهار عربی می تواند تلاشی بیهوده به نظر برسد. در تونس، جایی که موج اعتراضات آغاز شد، و همچنین در مصر و خلیج فارس، تغییر رژیم هرگز به طور کامل انجام نشد. با این حال، اگر بهار عربی نتوانست ساختار دولت‌ها را به هم بزند، این جنبش در مزارع، خانواده‌ها و کارخانه‌ها، بازارها و مدارس دگرگون‌کننده بود. آصف بیات نشان می‌دهد که چگونه رویه زندگی روزمره در مصر و تونس با فعالیت‌های انقلابی دگرگون شد. زنان، جوانان، افراد بسیار فقیر و اعضای جامعه دگرباش زیرزمینی می‌توانند قدم‌هایی به سوی برابری و آزادی بهار عربی را نسبت دهند. همچنین پتانسیلی برای پیشرفت بیشتر وجود دارد، زیرا حقوق زنان به‌ویژه اکنون جایگاه ثابتی را در گفتمان عمومی به خود اختصاص داده است و از تعدیل نیروها جلوگیری می‌کند و تضمین می‌کند که صدای به حاشیه رانده‌شده بلندتر از روزهای قبل از انقلاب باقی بماند. علاوه بر این، بهار عربی به کارگران قدرت داد: تنها در مصر، بیش از 700000 کشاورز در طول سال‌های اعتراض به اتحادیه دست یافتند. فعالیت‌های کارگری پیشرفت‌های مادی را برای طیف وسیعی از مردم عادی به ارمغان آورد و هنجارهای فرهنگی و سیاسی جدیدی را پرورش داد که نیروهای ارتجاع به سادگی نمی‌توانند آن‌ها را آرزو کنند. refolution" - انقلابی که اصلاحات را به جای تغییرات رادیکال ایجاد می کند. زندگی انقلابی هم یک مطالعه دقیق و هم یک جذابیت تکان دهنده، دستاوردهای اجتماعی را که از طریق مقاومت به دست آمده است، مشخص می کند.

From a leading scholar of the Middle East and North Africa comes a new way of thinking about the Arab Spring and the meaning of revolution.

From the standpoint of revolutionary politics, the Arab Spring can seem like a wasted effort. In Tunisia, where the wave of protest began, as well as in Egypt and the Gulf, regime change never fully took hold. Yet if the Arab Spring failed to disrupt the structures of governments, the movement was transformative in farms, families, and factories, souks and schools.

Seamlessly blending field research, on-the-ground interviews, and social theory, Asef Bayat shows how the practice of everyday life in Egypt and Tunisia was fundamentally altered by revolutionary activity. Women, young adults, the very poor, and members of the underground queer community can credit the Arab Spring with steps toward equality and freedom. There is also potential for further progress, as women’s rights in particular now occupy a firm place in public discourse, preventing retrenchment and ensuring that marginalized voices remain louder than in prerevolutionary days. In addition, the Arab Spring empowered workers: in Egypt alone, more than 700,000 farmers unionized during the years of protest. Labor activism brought about material improvements for a wide range of ordinary people and fostered new cultural and political norms that the forces of reaction cannot simply wish away.

In Bayat’s telling, the Arab Spring emerges as a paradigmatic case of “refolution”―revolution that engenders reform rather than radical change. Both a detailed study and a moving appeal, Revolutionary Life identifies the social gains that were won through resistance.