دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Bertrand Russell
سری: Retratos de memoria y otros ensayos
ناشر:
سال نشر:
تعداد صفحات: 0
زبان: Spanish
فرمت فایل : FB2 (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 545 کیلوبایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب پرتره های حافظه و مقالات دیگر: عتیقه
در صورت تبدیل فایل کتاب Retratos de memoria y otros ensayos به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب پرتره های حافظه و مقالات دیگر نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
در قرن بیستم، فردی که سعی کرد رویکرد تجربهگرایانهای که هیوم ایجاد کرده بود، اصلاح یا کامل کند، برتراند راسل بود. کتاب «تحلیل ذهن» او حاوی نسخه ای تصفیه شده و غنی شده از نظریه هیوم است. راسل در مبانی از هیوم پیروی می کند، یعنی در این تز که تصویر به «جوهر» حافظه تعلق دارد. با این حال، راسل متوجه می شود که گفتن آن، اولاً، کم گفتن است و ثانیاً، خود را در معرض مشکلات حل نشدنی مانند آنچه در بالا ذکر شد، قرار می دهد. بنابراین، راسل قاطعانه در مسیر تحلیل دروننگر فرو میرود تا «تفاوت خاص» تصویر حافظه را بیابد و آن را در «احساس» خاصی مییابد: احساس «آشنایی» که اساساً چیزی جز گونهای از دژای محبوب نیست. احساس vu در هر صورت، ایده یکسان است، برخلاف آنچه با هر تصویر دیگری که ممکن است فرد داشته باشد، تصویر خاطره با خود این احساس را به همراه دارد که فرد به خاطر سپرده شده قبلا دیده شده است، که بازتولید چیزی است که قبلاً با آن در تماس بوده است. استفاده از تصویر و احساس برای توضیح پدیده حافظه، راسل را به سمتی سوق می دهد که در واقع «مسیرهای گمشده» هستند. حقیقت این است که با معرفی «احساس آشنایی» چیز زیادی به دست نمیآید، زیرا اگر قبلاً مشکل پیدا کردن علامتی بود که تصویر حافظه را از همه انواع تصاویر متمایز میکند، اکنون همان مشکل با این احساس پیش میآید: چگونه یک شخص بین آن احساس و احساس دیگری که بسیار مشابه است اما با این وجود متفاوت است تمایز قائل می شود؟ و، شاید بیشتر برای منافع جهانی خود راسل، توسل به تصویر، تعهد او را به ذهنیت گرایی اجتناب ناپذیر می کند. در واقع، او نمیتواند موضعی کاملاً ماتریالیستی اتخاذ کند، همانطور که بدون شک میخواست، زیرا تصویر خاطره را نمیتوان جز به عنوان «ذهنی» توضیح داد. البته، همانطور که مشخص است، او آرزو داشت تا ذهنیت خود را در «مونیسم خنثی» خود کمرنگ کند. این که آیا این یک موقعیت کلی رضایت بخش است یا نه، چیزی است که در این مقاله به طور معلق خواهم گذاشت. آنچه برای اهداف ما اهمیت داشت صرفاً ارائه خطوط کلی یک موضع کلاسیک در مورد حافظه بود.
En el Siglo XX quien intentó pulir o perfeccionar el enfoque empirista desarrollado por Hume fue Bertrand Russell. Su libro El Análisis de la Mente contiene una versión refinanda y enriquecida de la teoría humeana. Russell sigue a Hume en lo fundamental, esto es, en la tésis de que la imagen pertenece a la «esencia» del recuerdo. Empero, russell se percata de que decir eso es, primero, decir demasiado poco y, segundo, exponerse a problemas insolubles como el mencionado anteriormente. Russell, por lo tanto, se lanza decididamente por la senda del análisis introspectivo para hallar la «diferencia específica» de la imagen mnémica y la encuentra en un «sentimiento» especial: El sentimiento de «familiaridad» que en el fondo no es sino una variante del popular sentimiento de deja vu. En todo caso, la idea es la misma a diferencia de lo que pasa con cualquier otra imagen que se pueda tener, la imagen de la memoria acarrea consigo el sentimiento de que la recordado fue visto previamente, de que es la reproducción de algo con lo que ya se estuvo en contacto. El recurso a la imagen y al sentimiento para explicar el fenómeno de la memoria encamina a Russelll por lo que de hecho son «sendas perdidas». La verdad es que no se gana gran cosa al introducir el «sentimiento de familiaridad», porque si antes el problema consistía en encontrar la marca que distingue a la imagen del recuerdo de toda otra clase de imagen, ahora el mismo problema se nos plantea con el sentimiento: Cómo distingue una persona entre dicho sentimiento y otro muy parecido pero, no obstante, diferente? Y, más importante quizás para los intereses globales del propio Russell, el recurso a la imagen vuelve inevitable su compromiso con el mentalismo. En efecto, él no puede asumir una posisción enteramente mataerialista, como sin duda habría querido, porque la imagen mnémica no puede ser explicada de otra manera que como «mental». Claro que, como se sabe, él aspiraba a diluir su mentalismo en su «monismo neutral». Si ello es una posición global satisfactoria o no es algo que en este trabajo dejaré en suspenso. Lo que para nuestros objetivos importaba era simplemente presentar los lineamientos generales de una posición clásica, sobre el recuerdo.