Rethinking Inclusive Education: The Philosophers of Difference in Practice

گنجاندن کودکان معلول و افراد دارای رفتار دشوار به طور فزاینده ای به عنوان یک چالش غیرممکن تلقی می شود و جای تعجب نیست که نگرانی های اتحادیه معلمان و محققان در مورد ظرفیت ها و تمایل معلمان برای مدیریت این خواسته ها ابراز می شود. . با توجه به اینکه وارناک، به‌اصطلاح «معمار» گنجاندن، اکنون این «اشتباه بزرگ» خود را اعلام کرده و خواستار بازگشت به مدرسه‌های ویژه است، به نظر می‌رسد که گنجاندن در معرض تهدید قرار گرفته است. این کتاب ایده‌های کلیدی فیلسوفان تفاوت - دلوز، فوکو و دریدا - را می‌گیرد و آنها را روی گنجاندن کار می‌کند. این ایده‌ها اجازه می‌دهد تا وظیفه شامل کردن کودکان را دوباره چارچوب‌بندی و ارائه دهد، نه راه‌حل‌ها، بلکه روش‌های مختلف کار که شامل تغییر روابط بزرگسال و کودک - براندازی، تفریق، و اختراع و بازسازی آموزش معلمان - شناخت، گسست و تعمیر است. این پیشنهادها همچنین شامل استفاده از هنر برای به چالش کشیدن طرد و ایجاد شیوه‌های فراگیرتر است. این امر برای مربیان معلم، محققین، دانشجو معلمان و معلمان شاغلی که نگران آینده شمول هستند، ضروری است. بینش‌های تازه‌ای را ارائه می‌دهد و به سمت فرصت‌هایی برای تعامل مولدتر و سیاسی با گنجاندن ارائه می‌کند.

The inclusion of disabled children and those with difficult behaviour is increasingly being seen as an impossible challenge and, not surprisingly, concerns are being expressed by teachers unions and researchers about teachers’ capacities, and willingness, to manage these demands. With Warnock, the so-called ‘architect’ of inclusion now pronouncing this her ‘big mistake’ and calling for a return to special schooling, inclusion appears to be under threat as never before. This book takes key ideas of the philosophers of difference – Deleuze, Foucault and Derrida - and puts them to work on inclusion. These ideas allow the task of including children to be reframed and offer, not solutions, but different ways of working which involve altering adult-child relationships –subverting, subtracting, and inventing and restructuring teacher education – recognition, rupture and repair. The propositions also include making use of the arts to challenge exclusion and to establish more inclusive practices. This is a must for teacher educators, researchers, student teachers and practising teachers concerned about the future of inclusion. It offers fresh insights and a steer towards possibilities for a more productive, and political, engagement with inclusion.