Resistance on the National Stage: Theater and Politics in Late New Order Indonesia

مقاومت در صحنه ملی روش‌هایی را تحلیل می‌کند که بین سال‌های 1985 و 1998، دست اندرکاران تئاتر مدرن در اندونزی به جنبش فزاینده اعتراض اجتماعی علیه رژیم دیرپای نظم جدید کمک کردند. رئیس جمهور سوهارتو این کار مجموعه‌ای از گروه‌ها و شبکه‌های تئاتر از جاکارتا، باندونگ و یوگیاکارتا را بررسی می‌کند که پیشگام شکل‌های جدید تئاترسازی و مضامین جدیدی بودند که اغلب مستقیم‌تر و انتقادی‌تر از گروه‌های قبلی ارائه می‌شدند.



BR>Michael H. Bodden به طیف وسیعی از مطالعات موردی نگاه می کند تا نشان دهد که چگونه تئاتر به ایجاد مخالفت کمک کرده و به آن کمک کرده است. او همچنین به این موضوع نگاه می‌کند که چگونه ترکیب‌های خاص گروه‌های اجتماعی تنش‌هایی ایجاد کرد و به تئاتر مدرن نقش ویژه‌ای در پر کردن شکاف‌های اجتماعی و ایجاد شبکه‌های اجتماعی داد که دامنه جنبش دموکراسی را گسترش داد. کارگران تئاتر شبکه های اجتماعی جدیدی را با مشارکت دهقانان، جوانان مسلمان، کارگران صنعتی و ساکنان زاغه نشین طبقه متوسط ​​پایین در تولیدات تئاتری درباره زندگی خود ساختند. چنین شبکه‌ای و مقاومتی، تئاتر را به عنوان عرصه‌ی مهمی که در آن زمینه برای سرنگونی سوهارتو در می 1998 و دوره اصلاحات بعدی فراهم شد، ایجاد کرد.

مقاومت در صحنه ملی نه تنها برای محققان فرهنگ و تئاتر معاصر اندونزی، بلکه برای علاقه مندان به تاریخ و سیاست اندونزی و همچنین محققان تئاتر و فرهنگ پسااستعماری جذابیت زیادی خواهد داشت.

 

Resistance on the National Stage analyzes the ways in which, between 1985 and 1998, modern theater practitioners in Indonesia contributed to a rising movement of social protest against the long-governing New Order regime of President Suharto. It examines the work of an array of theater groups and networks from Jakarta, Bandung, and Yogyakarta that pioneered new forms of theater-making and new themes that were often presented more directly and critically than previous groups had dared to do.

Michael H. Bodden looks at a wide range of case studies to show how theater contributed to and helped build the opposition. He also looks at how specific combinations of social groups created tensions and gave modern theater a special role in bridging social gaps and creating social networks that expanded the reach of the prodemocracy movement. Theater workers constructed new social networks by involving peasants, Muslim youth, industrial workers, and lower-middle-class slum dwellers in theater productions about their own lives. Such networking and resistance established theater as one significant arena in which the groundwork for the ouster of Suharto in May 1998, and the succeeding Reform era, was laid.

Resistance on the National Stage will have broad appeal, not only for scholars of contemporary Indonesian culture and theater, but also for those interested in Indonesian history and politics, as well as scholars of postcolonial theater and culture.