Remember Amalek!: Vengeance, Zealotry, and Group Destruction in the Bible according to Philo, Pseudo-Philo, and Josephus (Monographs of the Hebrew Union College)

فرمان الهی برای از بین بردن عمالک - مردان، زنان، کودکان و حتی حیواناتی که اراده آزاد ندارند - همان چیزی است که در اصطلاح معاصر آن را نسل کشی می نامند. لوئیس فلدمن چگونگی اولین مفسران سیستماتیک کتاب مقدس - فیلسوف یهودی هلنیستی را در بسیاری از مقالات خود در مورد موضوعات کتاب مقدس بررسی می کند. شبه فیلو اسرارآمیز و هنوز طبقه بندی نشده در آثار باستانی کتاب مقدس خود. ژوزفوس، مورخ برتر یهودی و چندمتخصص در آثار باستانی یهودی خود؛ و خاخام‌ها در میشنا، تلمود و ادبیات دیگر - با مسائل مربوط به این فرمان الهی دست و پنجه نرم می‌کردند، به‌ویژه شرط آن که کل قوم باید به خاطر اعمال ناپسند اجدادشان تا ابد مجازات شوند.

همه این عبارات کتاب مقدس سؤالات دشواری را مطرح می کنند و پاسخ ساده ای ارائه نمی دهند. فلدمن به ما نشان می‌دهد که مفسران باستان چگونه عمالک و دیگر بخش‌های نسل‌کشی را دریافت کرده و با آن مبارزه کرده‌اند: پسودوفیلو کمترین مشکل را داشت و بیشترین اصرار را بر تفسیر واقعی فرمان الهی داشت، در حالی که فیلو برای رفع تنش‌هایی که این بخش‌ها ایجاد کرد با این اصل به تمثیل روی آورد. بیگناه نباید به خاطر گناهان مجرمان عذاب بکشد، و یوسفوس نگران این بود که با این تصور که یهودیان از غیریهودیان متنفرند مقابله کند. مطالعه فلدمن ریشه های عمیق پذیرش کتاب مقدس را در سیاست و مو

The divine command to exterminate Amalek―men, women, children, and even animals who have no free will―is what in contemporary terms has been called genocide. Louis Feldman explores how the earliest systematic commentators on the Bible―the Hellenistic Jewish philosopher Philo in his many essays on biblical themes; the mysterious, still unclassified Pseudo-Philo in his Biblical Antiquities; the premier Jewish historian and polymath Josephus in his Jewish Antiquities; and the Rabbis in the Mishnah, Talmud, and other literature―wrestled with the issues involved in this divine command, especially its provision that an entire people must be eternally punished for the misdeeds of their ancestors.

Feldman contextualizes his study of Amalek by considering how these ancient commentators relate to other cases where God commands the destruction of whole groups of people: the flood, the destruction of Sodom and Gomorrah, the plague of the first-born Egyptians, and the command to annihilate the Canaanites. He also studies accounts of mass destruction where there was no specific divine commandment―the annihilation of the Hivites because one of them raped Dinah, the annihilation of the nations of Sihon and Og, the complete destruction of the inhabitants of Jericho, and the extermination of the priests of Nob―as well as the challening issue of why God justifies Phinehas's zealotry, which involved transgressing the law to kill a Jew and a non-Jew for their immorality.

All of these biblical passages raise difficult questions and provide no simple answers. Feldman shows us how ancient commentators received and struggled with Amalek and other genocide passages: Psuedo-Philo had the fewest problems and is most insistent on interpreting the divine command literally, while Philo turned to allegory to resolve the tensions these passages raised with the principle that the innocent should not suffer for the sins of the guilty, and Josephus was concerned to counter the impression that Jews hate non-Jews. Feldman's study exposes the deep roots of biblical reception in contemporary political and mo