Religious Consciousness and Experience

این یکی از طنزهای روزگار ماست که با کمرنگ شدن عمل به دین، علاقه نظری بسیاری از انسان شناسان، روان شناسان، جامعه شناسان و فیلسوفان به آن افزایش می یابد. در این میان، تنها فیلسوفان سابقه طولانی روابط کلامی و دینی را بر عهده دارند. از این رو علاقه مجدد آنها به عنوان شکست انزواطلبی مورد ستایش قرار گرفته است که شاید نویدبخش عصر جدیدی از صلح میان رشته ای باشد. برای تجلیل از این اکومنیسم جدید، یک مدرسه علمیه شیکاگو، که به طور جدی با هدف خود هماهنگ است، یک کنفرانس را برای بررسی آینده الهیات فلسفی برگزار کرد. اگر برخی از فیلسوفان حرفه‌ای شرکت‌کننده در ابتدا از حضور خود در یک جلسه به ظاهر الهیاتی احساس خجالت می‌کردند، به زودی راحت شدند. از کسی خواسته نشد تا موضوع را تعریف کند، یا حتی ارتباط آن را با فلسفه دین پیشنهاد کند. به‌راحتی، هرکسی می‌توانست آستین‌ها را بالا بزند و روی کاری که شخصاً احساس می‌کرد به انجام آن نیاز دارد، دست به کار شود. آیا می توانیم تعجب کنیم که ناظر غیرعادی تا حدودی گیج به نظر می رسد؟ آیا هدف تحلیل «گفتار خدا» بود یا یافتن جایی برای «خدا» در یک طرح متافیزیکی؟ یا اگر اینها نیست، چیز دیگری است؟ به زودی مشخص شد که شرکت کنندگان در گفتگو از یک نوازنده آزاد تا افراد شدیداً بازدارنده، بسته به نقشی که هر یک به عقیده و عقیده اختصاص داده می شود، متغیر بودند.

It is one of the ironies of our times that, as the practise of religion wanes, a theoretical interest in it on the part of many anthropologists, psychologists, sociologists and philosophers waxes. Among these, only philosophers bring to their task a long history of theological and reli­ gious relations. Hence their renewed interest has been hailed as a break­ down of isolationism, heralding, perhaps, a new era of interdisciplinary peace. To celebrate this new ecumenism, a Chicago seminary, consis­ tently with its purpose, sponsored a colloquium to explore the future of philosophical theology. If some of its participating professional philosophers initially felt a twinge of embarrassment over their presence at an ostensibly theological meeting, they soon were at ease. No one was called upon to define the topic, or even to suggest its relationship to a philosophy of religion. Conveniently, everyone could role up his sleeves and get to work on a job he personally felt needed doing. Can we wonder that the lay observer appeared somewhat confused? Was the purpose to analyze "God talk," or to find a place for 'God' in a metaphysical scheme? Or if not these, something else? It soon became evident that the participants in the colloquium ranged from the free swinger to the severely inhibited, depending upon the role each assigned to dogma and creed.