Religion and Humane Global Governance

فالک استدلال می‌کند که عدم دستیابی به آنچه او «حکومت جهانی انسانی» می‌نامد تا حدی به دلیل کنار گذاشتن ابعاد مذهبی و معنوی تجربیات انسانی از مطالعه و عملکرد دولت است. کتاب با بخشی در مورد روندها و گرایش های نظم جهانی غالب با توجه به حکمرانی جهانی آغاز می شود. به دنبال این است که تا چه حد این روندهای اخیر نظم جهانی که وضعیت تاریخی پایان هزاره دوم را شکل می دهند، گشایشی جدید و غیرمنتظره برای انرژی های دینی و معنوی ایجاد می کنند، تحولی که مشکل زا و همچنین مشکل ساز است. جنبه های تشویقی این تجدید حیات مذهبی نیز به عنوان بخشی از ارتباط دو طرفه دین با حکومت جهانی مورد بحث قرار می گیرد. بخش پایانی در حمایت از گنجاندن دیدگاه‌های مذهبی و معنوی رهایی‌بخش در تفکر و عمل نظم جهانی، همراه با شمارشی از مشارکت‌های بالقوه بحث می‌کند.

Falk argues that the failure to achieve what he terms "humane global governance" is partially due to the exclusion of religious and spiritual dimensions of human experience from the study and practice of government. The book begins with a section on dominant world order trends and tendencies with respect to global governance. This is followed by consideration of the extent to which these recent world order trends that are shaping the historical situation at the end of the second millennium are also creating a new, unexpected opening for religious and spiritual energies, a development that has problematic as well as encouraging aspects. This religious resurgence is also discussed as part of the double-edged relevance of religion to global governance. The final section argues in support of the inclusion of emancipatory religious and spiritual perspectives in world order thinking and practice, along with an enumeration of potential contributions.