Relativism and Human Rights: A Theory of Pluralistic Universalism

آیا اصول حقوق بشر می توانند درجاتی از تغییرات زمینه ای را بپذیرند؟ آیا فرهنگ‌های ما محکوم به استانداردی صلب از هژمونی جهان‌شمول هستند؟ این اثر کمکی نوآورانه به درک حقوقی-فلسفی نظریه حقوق بشر ارائه می دهد. ضمن پیشبرد بازسازی پسا متافیزیکی برای مفهوم حقوق بشر، از دیدگاهی اصیل در مورد رابطه بین اعتبار جهانی و کثرت گرایی فرهنگی دفاع می کند. این مدل با رد چالش‌های نسبی‌گرایی و جهان‌شمولی انتزاعی کلاسیک، نظریه گفتمانی را در پرتو بازشناسی دیالکتیکی و مثال‌زدایی قضاوتی بازتفسیر می‌کند. نتیجه، مفهومی غنی‌شده از جهان‌شمولی است که جهت‌گیری آن به پاسداری از اصالت موقعیت‌یافته است. جهان‌شمولی کثرت‌گرا بر این باور است که، در حالی که معیارهای فیلتر رسمی الزامات اجتناب‌ناپذیری برای تولید استدلال‌های بالقوه معتبر را تشکیل می‌دهند، نمونه بودن فعالیت قضاوتی، به نوبه خود، تفسیری متکثر و گذشته‌نگر را برای ثابت بودن چنین معیارهایی ارائه می‌دهد. در حالی که استانداردهای رسمی گفتار، نازک ترین پیش فرض های ممکن را که ما می توانیم به عنوان انسان بسازیم، پایه گذاری می کنند، نمونه گفتمانی قضاوت ها از مفهومی از اعتبار دفاع می کند که هم از نظر زمینه ای وابسته است و هم "به لحاظ ذهنی جهانی". بر اساس این رویکرد، اصول حقوق بشر در عمل استدلالی زبانی ما تعبیه شده است. دقیقاً از روابط بین الاذهانی و گفتگوی میان سخنرانان است که می‌توانیم بر همان شرایط اعتبار استدلال‌های خود تأمل کنیم. هنگامی که به هنجارهای قانون اساسی ملی و منطقه ای ترجمه شد، اعتبار گفتمانی قضاوت های مثالی، ضرورت فلسفی یک آرمان پلورالیسم قانونی-قانونی را فرض می کند، و همه تلاش هایی را که تلاش می کنند هم افقی (دولت به دولت) و هم عمودی (فرا ملی-دولت) را ناکام بگذارند، به چالش می کشد. -اجتماعی) بحث های جاری در مورد حقوق بشر.

Can human rights principles admit degrees of contextual variations? Are our cultures condemned to a formally rigid standard of universalist hegemony? This work provides an innovative contribution to the legal-philosophical understanding of human rights theory. While advancing a post-metaphysical reconstruction for the notion of human rights, it defends an original perspective on the relation between universal validity and cultural pluralism. By rejecting the challenges of relativism and classical abstract universalism, this model reinterprets discursive theory in the light of dialectical recognition and judgmental exemplarity. The result is an enriched substantive notion of universalism oriented to the safeguard of situated authenticity. Pluralistic universalism considers that, while formal filtering criteria constitute unavoidable requirements for the production of potentially valid arguments, the exemplarity of judgmental activity, in its turn, provides a pluralistic and retrospective reinterpretation for the fixity of such criteria. While speech formal standards grounds the thinnest possible presuppositions we can make as humans, the discursive exemplarity of judgments defends a notion of validity which is both contextually dependent and "subjectively universal". According to this approach, human rights principles are embedded within our linguistic argumentative practice. It is precisely from the intersubjective and dialogical relation among speakers that we come to reflect upon those same conditions of validity of our arguments. Once translated into national and regional constitutional norms, the discursive validity of exemplar judgments postulates the philosophical necessity for an ideal of legal-constitutional pluralism, challenging all those attempts trying to frustrate both horizontal (state to state) and vertical (supra-national-state-social) on-going debates on human rights.