Relational Supply Contracts: Optimal Concessions in Return Policies for Continuous Quality Improvements

روابط عرضه اغلب توسط قراردادهای به اصطلاح رابطه ای اداره می شود. اینها توافقات غیررسمی هستند که با ارزش همکاری های آتی حفظ می شوند. اگرچه قراردادهای رابطه ای در عمل ادامه دارند، اما تحقیق در مورد این نوع قراردادها فقط در مدیریت عملیات و زنجیره تامین در حال ظهور است. این کتاب یک زنجیره تامین دو شرکتی را مورد مطالعه قرار می‌دهد، که در آن معاملات مکرر از طریق قراردادهای عرضه به خوبی تثبیت شده و تلاش‌های مداوم برای بهبود کیفیت توسط یک قرارداد رابطه‌ای اداره می‌شوند. ما می‌توانیم یک قرارداد رابطه‌ای بهینه را مشخص کنیم، به عنوان مثال، سیاست‌هایی را برای تامین‌کننده و خریدار توسعه دهیم که سرمایه‌گذاری‌ها را در کیفیت و انعطاف‌پذیری به گونه‌ای ساختار می‌دهد که هیچ قرارداد خوداجرای دیگری مازاد انتظاری مشترک بالاتری ایجاد نکند. هدف دوم، مقایسه عملکرد مکانیسم‌های بازده مختلف در زمینه قراردادهای رابطه‌ای (انعطاف‌پذیری کمی و قراردادهای بازخرید) است. مطالعات صنعت انگیزه مدل ارائه شده است.

Supply relations are often governed by so-called relational contracts. These are informal agreements sustained by the value of future cooperation. Although relational contracts persist in practice, research on these types of contracts is only emerging in Operations and Supply Chain Management. This book studies a two-firm supply chain, where repeated transactions via well-established supply contracts and continued quality-improvement efforts are governed by a relational contract. We are able to characterize an optimal relational contract, i.e., to develop policies for supplier and buyer that structure investments in quality and flexibility in a way that no other self-enforcing contract generates higher expected joint surplus. A second goal is to compare the performance of different returns mechanisms in the context of relational contracting (quantity flexibility and buy-back contracts). Industry studies motivate the presented model.