Reimagining Sustainability in Precarious Times

این کتاب منعکس کننده جذابیت قابل توجه دوره آنتروپوسین و روشی است که بحث ها و ایده های جدیدی را برای بازبینی پایداری و جایگاه آن در آموزش در این زمانه های پرمخاطره تحریک می کند. نویسندگان این تصورات جدید را برای پایداری با استفاده از دیدگاه‌های نظری مختلف بررسی می‌کنند تا راه‌های نوآورانه درگیر شدن با مفاهیمی را در نظر بگیرند که اکنون بر حوزه پایداری و آموزش تأثیر می‌گذارند. نویسندگان از طریق تجزیه و تحلیل نظری، تحقیق و کار میدانی، رویکردهای جدید برای طراحی آموزش پایداری و پایداری را بررسی می‌کنند. این رویکردها، اگرچه از نظر تمرکز متنوع هستند، اما همگی وابستگی‌های متقابل پیچیده دنیای انسان و جهان فراتر از انسان را برجسته می‌کنند و با باز کردن دوگانه‌هایی مانند انسان/طبیعت، طبیعت/فرهنگ، موضوع/ابژه و تمرکززدایی از انسان، پیچیدگی‌ها را آشکار می‌کنند. یک رابطه درهم تنیده انسان و طبیعت که درک ما از پایداری را شکل می دهد. این روابط آشفته مانتراهای متبحر استثناگرایی انسان محور در آموزش پایداری و پایداری را به چالش می کشد و پرسش های جدیدی را به جای پاسخ برای پژوهشگران، مربیان و دست اندرکاران ارائه می دهد. از آنجایی که کار با لنزهای نظری جدید همیشه آسان نیست، این کتاب همچنین روش های نویسندگان را برای نزدیک شدن به این ایده ها و تصورات برجسته می کند.

This book reflects the considerable appeal of the Anthropocene and the way it stimulates new discussions and ideas for reimagining sustainability and its place in education in these precarious times. The authors explore these new imaginings for sustainability using varying theoretical perspectives in order to consider innovative ways of engaging with concepts that are now influencing the field of sustainability and education. Through their theoretical analysis, research and field work, the authors explore novel approaches to designing sustainability and sustainability education. These approaches, although diverse in focus, all highlight the complex interdependencies of the human and more-than-human world, and by unpacking binaries such as human/nature, nature/culture, subject/object and de-centring the human expose the complexities of an entangled human-nature relation that are shaping our understanding of sustainability. These messy relations challenge the well-versed mantras of anthropocentric exceptionalism in sustainability and sustainability education and offer new questions rather than answers for researchers, educators, and practitioners to explore. As working with new theoretical lenses is not always easy, this book also highlights the authors’ methods for approaching these ideas and imaginings.