Reimagining Innovation in Humanitarian Medicine: Engineering Care to Improve Health and Welfare

در طول تاریخ، بشریت گرفتار انبوهی از بحران‌های بشردوستانه بوده است که ظاهراً به شکل درد و رنج دائمی انسانی است. امروزه تقریباً 125000000 نفر در نتیجه قحطی، جنگ، درگیری های ژئوپلیتیکی و بلایای طبیعی به کمک های بشردوستانه نیاز دارند. یکی از مؤلفه‌های اصلی این رنج، مصائب مربوط به سلامت انسان است، جایی که اختلالات زیرساخت‌های مراقبت‌های بهداشتی موجود را تحت فشار قرار می‌دهد یا آن‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد تا شرایط را برای افزایش بیماری‌ها و بیماری‌های همراه ایجاد کند. یکی از عوامل شگفت‌انگیزتر، از دست دادن جان افراد به دلیل شرایط پزشکی قابل پیشگیری است که به درستی درمان نشده یا حتی در میدان تشخیص داده نشده است و اغلب به دلیل ظرفیت مداخله‌ای محدودی است که تیم‌های پزشکی و پزشکان بشردوستانه در این سناریوها دارند. این افراد اغلب با کمبود تجهیزات پزشکی یا دستگاه هایی که قرار نیست در شرایط سخت کار کنند، مانع می شوند.
توسعه دستگاه‌ها و فن‌آوری‌های پزشکی بسیار همه‌کاره، امکان‌پذیر و مقرون‌به‌صرفه که می‌توانند در این زمینه به کار گرفته شوند، برای افزایش مراقبت‌های پزشکی در محیط‌های غیر متعارف ضروری است.
در این کتاب ماهیت پارادایم حل خلاقانه مسئله را بررسی می‌کنیم و تقاطع فرآیندهای نوآوری صرفه‌جو، مخرب، باز و معکوس را در پیشبرد پزشکی بشردوستانه تشریح می‌کنیم. به طور خاص، ما استقرار عملی این دستگاه‌ها و فناوری‌ها را در محیط‌های غیرمتعارف نه تنها توسط سازمان‌های کمک‌های بشردوستانه و امداد در بلایا، بلکه توسط خود جوامع آسیب‌دیده از بحران نیز بررسی می‌کنیم. چالش پیچیده است، اما حمایت مالی و توسعه فنی راه‌حل‌های نوآورانه برای ارسال کمک‌های بشردوستانه فرآیندی است که در آن همه یک ذینفع هستند.

Throughout history, humanity has been plagued by a myriad of humanitarian crises that seemingly take the form of perpetual human suffering. Today, approximately 125,000,000 people require humanitarian assistance as the result of famine, war, geopolitical conflict, and natural disasters. A core component of this suffering is afflictions related to human health, where disturbances strain or overwhelm the existing healthcare infrastructure to create the conditions for an increase in morbidities and co-morbidities. One of the more startling elements is the loss of life to preventable medical conditions that were not properly treated or even diagnosed in the field, and is often due to the limited interventional capacity that medical teams and humanitarian practitioners have in these scenarios. These individuals are often hindered by medical equipment deficiencies or devices not meant to function in austere conditions.
The development of highly versatile, feasible, and cost-effective medical devices and technologies that can be deployed in the field is essential to enhancing medical care in unconventional settings.
In this book we examine the nature of the creative problem-solving paradigm, and dissect the intersection of frugal, disruptive, open, and reverse innovation processes in advancing humanitarian medicine. Specifically, we examine the feasible deployment of these devices and technologies in unconventional environments not only by humanitarian aid and disaster relief agencies, but also by crisis-affected communities themselves. The challenge is complex, but the financial support and technical development of innovative solutions for the delivery of humanitarian aid is a process in which everyone is a stakeholder.