Regions, Power, and Conflict: Constrained Capabilities, Hierarchy, and Rivalry

سه سطح اصلی تحلیل در روابط بین الملل عبارتند از: سیستمی، ملی و فردی. سطح چهارمی که بین سیستمی و ملی قرار می گیرد، منطقه است. در مقایسه با توجهی که به سه مورد دیگر می شود، بسیار توسعه نیافته است. با این حال، مناطق تمایل دارند تئاترهای متمایز برای سیاست بین‌الملل باشند. در غیر این صورت، نمی‌توانیم تشخیص دهیم که سیاست‌های بین‌دولتی خاورمیانه به نوعی شبیه سیاست‌های بین‌دولتی آمریکای لاتین یا سیاست‌های بین‌دولتی در آفریقای جنوبی نیست (اگرچه زمانی خاورمیانه و جنوب آفریقا ممکن است در تثبیت متقابلشان با مخالفت با سیاست‌های داخلی در اسرائیل شبیه‌تر به نظر می‌رسند. و آفریقای جنوبی، به ترتیب).

این کتاب که به سه بخش تقسیم می‌شود، ابتدا موردی را برای مطالعه سیاست‌های منطقه‌ای ارائه می‌کند، اگرچه باید درک کرد که مرزهای منطقه‌ای نیز مبهم هستند و همیشه به راحتی قابل شناسایی نیستند. به صورت تجربی بخش دوم به بررسی توزیع توان در مناطق به عنوان یک نقطه ورود مهم برای مطالعه شباهت ها و تفاوت های منطقه ای می پردازد. بر دو تاکید تاکید شده است. یکی این است که ارزیابی قدرت منطقه‌ای باید مشروط به کنترل دولت‌های ضعیف باشد که در برخی مناطق رایج‌تر از سایرین است. تاکید دیگر بر سلسله مراتب قدرت منطقه ای است. برخی از مناطق دارای سلسله مراتب قوی منطقه ای هستند در حالی که برخی دیگر اینگونه نیستند. مناطق با سلسله مراتب قوی بسیار متفاوت از مناطق بدون آنها عمل می کنند به این معنا که اولی آرام تر از دومی است. بخش سوم کتاب بر تفاوت‌های منطقه‌ای از نظر رفتار درگیری، ترجیحات نظم، رقابت‌ها و خاتمه رقابت تمرکز دارد.

The three main levels of analysis in international relations have been the systemic, the national, and the individual.  A fourth level that falls between the systemic and the national is the region.  It is woefully underdeveloped in comparison to the attention afforded the other three.  Yet regions tend to be distinctive theaters for international politics.  Otherwise, we would not recognize that Middle Eastern interstate politics somehow does not resemble Latin American interstate politics or interstate politics in Southern Africa (although once the Middle East and Southern Africa may have seemed more similar in their mutual fixation with opposition to domestic policies in Israel and  South Africa, respectively). 

This book, divided into three parts, first makes a case for studying regional politics even though it must also be appreciated that regional boundaries are also hazy and not always easy to pin down empirically.  The second part examines power distributions within regions as an important entry point to studying regional similarities and differences.  Two emphases are stressed.  One is that regional power assessments need to be conditioned by controlling for weak states which are more common in some regions than they are in others.  The other emphasis is on regional power hierarchies.  Some regions have strong regional hierarchies while others do not. Regions with strong hierarchies operate much differently from those without them in the sense that the former are more pacific than the latter.  The third part of the book focuses on regional differences in terms of conflict behavior, order preferences, rivalries, and rivalry termination.