Reflections on Jean Améry: Torture, Resentment, and Homelessness as the Mind’s Limits

این کتاب نقد ژان آمیری از فلسفه و بحث او درباره برخی مضامین اصلی فلسفی در در حدود ذهنو دیگر نوشته‌های او را شرح می‌دهد. این نشان می‌دهد که آمری چگونه کاستی‌ها و نا مناسب بودن نظریه‌های فلسفی را برای توضیح شکنجه، تجربه بی خانمانی، و دیگر موارد خواری و ناتوانی آن‌ها در کمک به غلبه بر رنجش توضیح می‌دهد. بنابراین اهمیت فلسفی نقد ژان آمری از فلسفه را که گواهی فلسفی خود او از زندانی بودن در آشویتس را تشکیل می دهد، خدشه دار می کند. این کتاب در مرزهای ذهن در زمینه فلسفه قاره ای قرن بیستم قرار دارد. از یک سو، تعامل آمیری با شخصیت های کلیدی فلسفی را به تفصیل شرح می دهد. از سوی دیگر، نشان می‌دهد که آمری چقدر محدودیت‌های کار فلسفی و ناتوانی آن را در دستگیری و حسابرسی جنایات رایش سوم محکوم می‌کند.

This book elaborates Jean Améry’s critique of philosophy and his discussion of some central philosophical themes in At the Mind’s Limits and his other writings. It shows how Améry elaborates the shortcomings and unfitness of philosophical theories to account for torture, the experience of homelessness, and other indignities, and their inability to assist with overcoming resentment. It thus teases out the philosophical import of Jean Améry's critique of philosophy, which constitutes his own philosophical testament of being an inmate at Auschwitz. This book situates At the Mind’s Limits in the context of twentieth-century Continental philosophy. On the one hand, it elaborates Améry’s engagement with key philosophical figures. On the other hand, it shows how thoroughly Améry denounces the limits of the philosophical enterprise, and its impotence in capturing and accounting for the crimes of the Third Reich.