Reflecting the Past: Place, Language, and Principle in Japan’s Medieval Mirror Genre (Harvard East Asian Monographs)

بازتاب گذشته اولین مطالعه انگلیسی زبانی است که به نقش تاریخ نگاری در ژاپن قرون وسطی می پردازد، عصری که در آن زمان به طور گسترده اعتقاد بر این است که دوران زوال برگشت ناپذیر است. با تکیه بر یک دهه تحقیق، از جمله کار با نسخه های خطی قرون وسطی، مجموعه ای از متون - هشت آینه - را تحلیل می کند که گذشته را در تلاش برای نظم بخشیدن به دنیای اطراف خود بازگو می کند. . آنها با شورش ها، جنگ داخلی، «چین»، تلاش برای تهاجم، و حتی تقسیم دادگاه به دو خط مقابله می کنند. ارین برایتول برای بررسی اهمیت روایت گذشته‌هایی مانند آینه برای نویسندگان قرون وسطی، مجموعه‌ای از نوآوری‌ها را در این متون و متون مرتبط دنبال می‌کند که در مواجهه با بی‌نظمی ظاهر می‌شوند. با انجام این کار، او آشکار می کند که چگونه شبکه ای پویا از مفاهیم در حال تکامل زمان، مکان، استفاده از زبان و نیروهای کیهان شناختی برای نظم بخشیدن به گذشته در عصر جنبش و تحولات اجتماعی بی سابقه به کار گرفته شده است.

علی رغم </ span>آینه دغدغه ها و تعهدات مشترک، مرزهای زبانی و انضباطی سنتی، اهمیت آنها را برای متفکران قرون وسطی کم اهمیت یا مبهم کرده است. آینه ها از طریق برخورد آنها به عنوان یک ژانر چند زبانه و چند ساختاری در اینجا آشکار می شود، اما به عنوان حالت غالب برای خواندن و نوشتن گذشته در طول تقریباً سه قرن ژاپنی تاریخچه.

Reflecting the Past is the first English-language study to address the role of historiography in medieval Japan, an age at the time widely believed to be one of irreversible decline. Drawing on a decade of research, including work with medieval manuscripts, it analyzes a set of texts―eight Mirrors―that recount the past in an effort to order the world around them. They confront rebellions, civil war, “China,” attempted invasions, and even the fracturing of the court into two lines. To interrogate the significance for medieval writers of narrating such pasts as a Mirror, Erin Brightwell traces a series of innovations across these and related texts that emerge in the face of disorder. In so doing, she uncovers how a dynamic web of evolving concepts of time, place, language use, and cosmological forces was deployed to order the past in an age of unprecedented social movement and upheaval.

Despite the Mirrors’ common concerns and commitments, traditional linguistic and disciplinary boundaries have downplayed or obscured their significance for medieval thinkers. Through their treatment here as a multilingual, multi-structured genre, the Mirrors are revealed, however, as the dominant mode for reading and writing the past over almost three centuries of Japanese history.