Recognition of M. leprae antigens

کسانی که افتخار بازدید از کلیسای سیستین را داشته اند، ممکن است نقاشی فرز از عیسی در حال شفای جذامی را به خاطر بیاورند (مارکوس 1، 40-45). به نظر می رسد جذام نه تنها در 2000 سال پیش شناخته شده بود، بلکه به عنوان یک مشکل مهم نیز شناخته می شد. متأسفانه از آن زمان تا کنون کمی تغییر کرده است. اگرچه جذام عمدتاً به عنوان یک بیماری «وارداتی» در اروپا و آمریکای شمالی شناخته می‌شود، اما در بخش بزرگی از جهان همچنان مشکلی است که همیشه بوده است، یکی از بیماری‌های انگی که با آفت امروزی، یعنی ایدز، قابل مقایسه است. چه کسی می‌تواند حکاکی دورر از جذامی را که با کف زدن برای اعلام حضورش راه می‌رود، یا داستان‌های دلخراش بیماران، به‌ویژه بیماران مبتلا به جذام جذامی، که توسط خانواده‌هایشان بیرون رانده شده‌اند، فراموش کند تا مجبور شوند برای غذای خود گدایی کنند. این نگرش به آرامی در حال تغییر است و با این تغییر نام مهاتما قندی همیشه به هم متصل و به یاد خواهد ماند.

Those who have had the privilege to visit the Sistine Chapel may remember the fres­ co painting of Jesus curing the leper (Marcus 1, 40-45). It seems that leprosy was not only known 2000 years ago but was also recognized as an important problem. Unfortunately, little has changed since then. Although leprosy is mainly known as an "import" disease in Europe and North America, in the greater part of the world it remains the problem it has always been, one of a stigmatizing disease comparable to the modern day pestilence, namely AIDS. Who could forget Durer's etch of a leper walking with a clapper to an­ nounce his presence, or the heartbreaking stories of patients, especially those with lepromatous leprosy, ousted by their own families to become social outcasts forced to beg for their food. This attitude is slowly changing and with this change the name of Mahatma Ghandi will always be connected and remembered.