Reasonable Democracy: Jürgen Habermas and the Politics of Discourse

در دموکراسی معقول، سیمون چمبرز یک سیاست گفتمانی الهام گرفته از کار یورگن هابرماس را توصیف، توضیح و دفاع می کند. چمبرز علاوه بر مقایسه ایده‌های هابرماس با سایر نظریه‌های لیبرال غیر کانتی به نثری روشن و قابل دسترس، دیدگاه‌های خود را در رابطه با نقش گفتمان و اهمیت آن در دموکراسی‌های لیبرال توسعه می‌دهد.

با یک سوال ساده و فریبنده شروع می‌شود. "چرا صحبت کردن بهتر از جنگیدن است؟" - چمبرز توضیح می دهد که چگونه ایده صحبت کردن، دیدگاهی غنی و قانع کننده از اخلاق، عقلانیت و ثبات سیاسی ارائه می دهد. او گفت‌وگو را راهی برای احترام گذاشتن مردم به یکدیگر به‌عنوان عوامل اخلاقی، راهی برای دستیابی به راه‌حل‌های معقول و مشروع برای اختلافات، و راهی برای بازتولید و تقویت تفاهم‌های مشترک می‌داند. در جریان این بحث، او از اخلاق جهانی گرایی مدرن، عقلانیت ارتباطی، و آنچه «فرهنگ سیاسی گفتمانی» می نامد، دفاع می کند، مفهومی که قدرت سیاسی گفتمان و مشورت را نه چندان در نهادهای تصمیم گیری دموکراتیک قرار می دهد. مانند نوع گفتگوهایی که در اطراف این نهادها انجام می شود. چمبرز استدلال می‌کند که در حالی که گفتمان و مشورت نمی‌تواند جایگزین رای‌گیری، چانه‌زنی یا سازش شود، مهم است که یک گفتگوی اخلاقی پس‌زمینه حفظ شود که در آن فعالیت‌های دیگر لنگر انداخته شود.

چمبرز به عنوان یک مطالعه موردی گسترده، گفتگو در مورد آن را بررسی می‌کند. حقوق زبان که بیش از بیست سال است در کبک در حال انجام است. او نشان می‌دهد که فرهنگ گفتگو نیرویی مثبت و قدرتمند در حل برخی از اختلافات بین دو جامعه زبانی در آنجا ثابت کرده است.

In Reasonable Democracy, Simone Chambers describes, explains, and defends a discursive politics inspired by the work of Jürgen Habermas. In addition to comparing Habermas's ideas with other non-Kantian liberal theories in clear and accessible prose, Chambers develops her own views regarding the role of discourse and its importance within liberal democracies.

Beginning with a deceptively simple question―"Why is talking better than fighting?"―Chambers explains how the idea of talking provides a rich and compelling view of morality, rationality, and political stability. She considers talking as a way for people to respect each other as moral agents, as a way to reach reasonable and legitimate solutions to disputes, and as a way to reproduce and strengthen shared understandings. In the course of this argument, she defends modern universalist ethics, communicative rationality, and what she calls a "discursive political culture," a concept that locates the political power of discourse and deliberation not so much in institutions of democratic decision-making as in the type of conversations that go on around these institutions. While discourse and deliberation cannot replace voting, bargaining, or compromise, Chambers argues, it is important to maintain a background moral conversation in which to anchor other activities.

As an extended case study, Chambers examines the conversation about language rights that has been taking place for more than twenty years in Quebec. A culture of dialogue, she shows, has proved a positive and powerful force in resolving some of the disagreements between the two linguistic communities there.