Reason and Conversion in Kierkegaard and the German Idealists

امانوئل کانت در اثر متأخر خود مذهب در محدوده‌های عقل صرف تلاش می‌کند تا به یک سوال ساده و در عین حال به‌طور شگفت‌انگیز دشوار پاسخ دهد: تغییر رادیکال چگونه است - یک تغییر جهت کامل از عمیق‌ترین چیزهای یک فرد. ارزش ها - ممکن است؟ در این کتاب، رایان اس. کمپ و کریستوفر یاکوتی بررسی می‌کنند که چگونه این پرسش توسط وارثان فلسفی کانت: شلینگ، فیشته، هگل و کیرکگارد مطرح می‌شود. کمپ و یاکوتی، بیش از آنکه صرفاً شرحی بدیع از موضع هر متفکر بسازند، چگونگی فرمول‌بندی نظریه‌ی هر فیلسوف را در پاسخ به تنش‌های دیدگاه‌های پیشین دنبال می‌کنند، که به ادعای کی‌یرکگور مبنی بر اینکه تغییر رادیکال خارج از کنترل فرد است، به اوج می‌رسد. کمپ و یاکوتی با بررسی برخی از پیامدهای اخلاقی-روان‌شناختی گزارش کی‌یرکگارد، به‌ویژه این سؤال که چگونه ممکن است فردی مسئولانه با ارزش‌هایی که به اعتراف خودشان، به شیوه‌ای تصادفی و تصادفی به دست آمده‌اند، ارتباط برقرار کند.

In his late work Religion within the Boundaries of Mere Reason, Immanuel Kant struggles to answer a straightforward, yet surprisingly difficult, question: how is radical conversion—a complete reorientation of a person’s most deeply held values—possible? In this book, Ryan S. Kemp and Christopher Iacovetti examine how this question gets taken up by Kant’s philosophical heirs: Schelling, Fichte, Hegel and Kierkegaard. More than simply developing a novel account of each thinker’s position, Kemp and Iacovetti trace how each philosopher formulates his theory in response to tensions in preceding views, culminating in Kierkegaard’s claim that radical conversion lies outside a person’s control. Kemp and Iacovetti close by examining some of the moral-psychological implications of Kierkegaard’s account, particularly the question of how someone might responsibly relate to values that have, by their own admission, been acquired in contingent and accidental fashion.