Realism and Explanatory Priority

یکی از زمینه های اصلی مورد توجه در فلسفه اواخر قرن بیستم، بحث بین رئالیسم و ​​ضد رئالیسم است. اما ماهیت دقیق موضوعاتی که کانون بحث را تشکیل می‌دهند بحث‌برانگیز است. در واقع گرایی و اولویت توضیحی روش جدیدی برای مشاهده بحث ایجاد شده است. تمرکز اولیه بر مفاهیم وجود، حقیقت یا مرجع نیست، بلکه بیشتر بر استقلال است. مفهوم استقلال با استفاده از مفاهیم به دست آمده از نظریه تبیین توسعه می یابد. استدلال می‌شود که این رویکرد ما را قادر می‌سازد تا ماهیت دقیق شواهد تجربی را که برای استقرار رئالیسم در هر زمینه‌ای لازم است، روشن کنیم. نویسنده از شکل محدودی از رئالیسم دفاع می کند که آن را ساختارگرایی اسمی می نامد.
این کتاب برای فیلسوفان حرفه ای زبان، علم و متافیزیک و دانشجویان تحصیلات تکمیلی آنها مناسب خواهد بود.

One of the central areas of concern in late twentieth-century philosophy is the debate between Realism and anti-Realism. But the precise nature of the issues that form the focus of the debate remains controversial. In Realism and Explanatory Priority a new way of viewing the debate is developed. The primary focus is not on the notions of existence, truth or reference, but rather on independence. A notion of independence is developed using concepts derived from the theory of explanation. It is argued that this approach enables us to clarify the exact nature of the empirical evidence that would be required to establish Realism in any area. The author defends a restricted form of Realism, which he calls Nomic Structuralism.
The book will be suitable for professional philosophers of language, science and metaphysics, and their graduate students.