Reading Lucretius in the Renaissance

پس از کشف مجدد در سال 1417، شعر تعلیمی اپیکوریوس لوکرتیوس De Rerum Natura تهدید کرد که سلاحی را که بی ایمانی در قرون وسطی فاقد آن بود، به رادیکال ها و ملحدان عرضه می کند: پاسخ های خوب. اکنون محققان می‌توانند با به کارگیری نظریه فیزیک اتمی، الگوهای فکری مسیحی را به چالش بکشند، سیستمی پیچیده که پدیده‌های طبیعی را بدون توسل به مشارکت الهی توضیح می‌دهد و قویاً علیه جاودانگی روح، زندگی پس از مرگ و خدای خالق استدلال می‌کند.

آدا پالمر به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه خوانندگان دوره رنسانس، مانند ماکیاولی، پومپونیو لتو، و مونتین، در واقع لوکرتیوس را بلعیده و منتشر کرده‌اند، و راه‌هایی را که این فرآیند خواندن تفکر مدرن را تغییر داده است. او روش‌های اومانیستی را برای آشتی دادن فلسفه مسیحی و بت پرستی آشکار می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه ایده‌های نظم نوظهور و انتخاب طبیعی، که برای تفکر کنونی ما بسیار حیاتی است، در چشم‌انداز فکری اروپا پیش از قرن هفدهم جا افتاده است. این هترودوکسی در دنیای پیشامدرن، نه در صحنه آشکار محاکمات بدعت‌گذاری و بحث‌های عمومی، بلکه در کلاس‌های درس، کتابخانه‌ها، مطالعات و کتاب‌فروشی‌ها که در آن دانشمندان آرام با ایده‌هایی روبرو شدند که به زودی جهان را متحول می‌کردند، رواج داشت. خوانندگان دوره رنسانس - شاعران و فیلسوفان به جای دانشمندان - با عشق خود به ادبیات کلاسیک تشویق شدند تا لوکرتیوس و اتمیسم او را نجات دهند و در نتیجه نظریه های او را دوباره به گفتمان علمی تزریق کنند.

پالمر از روش کمی جدید برای تجزیه و تحلیل حاشیه ها استفاده می کند. در نسخه‌های خطی و کتاب‌های چاپی، نشان می‌دهد که چگونه تغییرات در شیوه‌های مطالعه علمی در طول قرن شانزدهم به تدریج پذیرش اروپا را نسبت به علوم رادیکال گسترش داد و زمینه را برای انقلاب علمی فراهم کرد.

After its rediscovery in 1417, Lucretius’s Epicurean didactic poem De Rerum Natura threatened to supply radicals and atheists with the one weapon unbelief had lacked in the Middle Ages: good answers. Scholars could now challenge Christian patterns of thought by employing the theory of atomistic physics, a sophisticated system that explained natural phenomena without appeal to divine participation, and argued powerfully against the immortality of the soul, the afterlife, and a creator God.

Ada Palmer explores how Renaissance readers, such as Machiavelli, Pomponio Leto, and Montaigne, actually ingested and disseminated Lucretius, and the ways in which this process of reading transformed modern thought. She uncovers humanist methods for reconciling Christian and pagan philosophy, and shows how ideas of emergent order and natural selection, so critical to our current thinking, became embedded in Europe’s intellectual landscape before the seventeenth century. This heterodoxy circulated in the premodern world, not on the conspicuous stage of heresy trials and public debates, but in the classrooms, libraries, studies, and bookshops where quiet scholars met the ideas that would soon transform the world. Renaissance readers―poets and philologists rather than scientists―were moved by their love of classical literature to rescue Lucretius and his atomism, thereby injecting his theories back into scientific discourse.

Palmer employs a new quantitative method for analyzing marginalia in manuscripts and printed books, exposing how changes in scholarly reading practices over the course of the sixteenth century gradually expanded Europe’s receptivity to radical science, setting the stage for the scientific revolution.