Rationality in Science and Politics

این مجموعه قابل توجه از مقالات، متنوع، اما با موضوع استدلال انتقادی متحد شده است، گواه توجه و احترامی است که نویسندگان به حرفه فلسفی جرارد رادنیتزکی می دهند. ما نیز به پروفسور رادنیتزکی به خاطر چندین دهه تلاش فکری او که برای ایجاد تحلیل عقلانی مشکلات انسانی اختصاص داده است، درود می فرستیم. مهم ترین دغدغه او درک عقلانی بودن چیست، تفکیک امر به ظاهر عقلانی و اصیل، جدا کردن جزم از باور موجه، و گرامی داشتن تخیل در حالی که به دنبال آزمون آن است. اگر رادنیتزکی مدت‌هاست به‌خاطر شرح دقیق طیف رویکردهای جدید معرفت‌شناسی شناخته شده است، کسانی که گرد هم آمده‌اند تا آثار او را در این جلد تجلیل کنند، به‌خاطر نوشته‌های خود در مورد این موضوع روش‌شناسی انتقادی نیز به‌طور گسترده شناخته می‌شوند. تابلوهای راهنمای آنها (یا چراغ‌های هشداردهنده هستند؟) برای فیلسوفان و دانشمندان متفکر آشنا خواهند بود، و با خواندن این مقالات به عنوان پرسش‌هایی ظاهر می‌شوند: اکتشافی عقلانی و اکتشافی غیرمنطقی؟ قبول خطاپذیر؟ جوامع مختلف اما یک عمل شناختی عقلانی؟ پذیرش شواهدی که پلاسبوژنیک هستند؟ انتخاب در میان غیرقابل مقایسه ها؟ از منطق مرزبندی چه چیزی باقی می ماند؟ هدف در طبیعت؟ پیشرفت علم؟ عقلانیت در سیاست؟ عقلانیت انسانی و عقل گرایی انتقادی؟ گونار اندرسون به خوبی تمرکز را برای خواننده تنظیم می کند. او استدلال می کند که ما نیازی به انتخاب بین جزم گرایی و نسبی گرایی نداریم. و سپس او این درس سیاسی را می گوید: ما ممکن است از هرج و مرج و استبداد اجتناب کنیم.

This remarkable collection of essays, diverse but united by the theme of critical reasoning, testifies to the attention and respect paid by the authors to the philosophical career of Gerard Radnitzky. We, too, greet Professor Radnitzky for his decades of intellectual labor devoted to the establishment of rational analysis of human problems. Not least of his concerns has been to understand what it is to be rational, to disentangle the apparently rational and the genuine, to separate dogma from justified belief, to cherish imagination while seeking its test. If Radnitzky has long been known for his careful elaboration of the spectrum of modem approaches to epistemology, those who have gathered to celebrate his work in this volume will also be widely known for their own writings on this matter of critical methodology. Their signposts (or are they warning lights?) will be familiar to thoughtful philosophers and scientists, and they appear as queries as we read these papers: the rational heuristic and the irrational heuristic? accepting the fallible? differing societies but one rational cognitive practice? accepting evidence which is placebogenic? choosing among the incommensurables? what remains of the logic of demarcation? purpose in nature? progress of science? rationality in politics? a humane reasonableness and a critical rationalism? Gunnar Andersson sets the focus well for the reader. We need not choose between dogmatism and relativism, he argues. And then he tells the political lesson: we might avoid both anarchy and despotism.