Raising Heirs to the Throne in Nineteenth-Century Spain

این کتاب آموزش سلطنتی در قرن نوزدهم، اسپانیای مشروطه را تحلیل می‌کند. سوژه های اصلی آن ایزابل دوم (1830-1904)، آلفونسو دوازدهم (1857-1885) و آلفونسو سیزدهم (1886-1941) در دوران سلطنت خود در انتظار هستند. تربیت آنها فرصتی برای شکل دادن به آینده اسپانیا در نظر گرفته شد، منعکس کننده مبارزات سیاسی بود که در طول ساختن یک دولت لیبرال به وجود آمد و امکان مدرنیزه کردن سلطنت را فراهم کرد. آموزش وارثان تاج و تخت توسط معاصران جدی گرفته شد و اهمیت سیاسی، اجتماعی و فرهنگی گسترده تری به خود گرفت. این مجلد حول سه گروه قدرتمند ساخته شده است که علاقه فعالی نشان دادند، بر آموزش سلطنتی تأثیر گذاشتند و به طور قابل توجهی شکل دادند: دربار، ارتش و مردم. این نور جدید بر موقعیت سلطنت اسپانیا در دولت مشروطه، توانایی آن برای انطباق با تغییرات اجتماعی، سیاسی و فرهنگی و منابع متنوع مشروعیت، قدرت و جاذبه آن می افکند.

This book analyses royal education in nineteenth-century, constitutional Spain. Its main subjects are Isabel II (1830- 1904), Alfonso XII (1857-1885) and Alfonso XIII (1886-1941) during their time as monarchs-in-waiting. Their upbringing was considered an opportunity to shape the future of Spain, reflected the political struggles that emerged during the construction of a liberal state, and allowed for the modernisation of the monarchy. The education of heirs to the throne was taken seriously by contemporaries and assumed wider political, social and cultural significance. This volume is structured around three powerful groups which showed an active interest, influenced, and significantly shaped royal education: the court, the military, and the public. It throws new light on the position of the Spanish monarchy in the constitutional state, its ability to adapt to social, political, and cultural change, and its varied sources of legitimacy, power, and attraction.