Railroad Radicals in Cold War Mexico: Gender, Class, and Memory

علیرغم تصویر پیش‌بینی‌شده دولت مکزیک از رفاه و مدرنیته در سال‌های پس از جنگ جهانی دوم، کارگرانی که احساس می‌کردند پیشرفت مکزیک به قیمت آنها تمام شده است، به‌طور فزاینده‌ای ناراضی شدند. از سال 1948 تا 1958، مقامات غیر منتخب و اغلب فاسد STFRM، اتحادیه کارگران راه آهن، با حزب حاکم انقلابی نهادینه شده (PRI) همکاری کردند تا دستمزدها را برای درجه و طبقه بندی ثابت کنند. در پاسخ، اعضای STFRM یک سری اعتصابات کارگری را در سالهای 1958 و 1959 ترتیب دادند که الهام بخش جنبش سراسری طبقه کارگر در سراسر کشور بود. ارتش مکزیک آخرین اعتصاب را در 26 مارس 1959 سرکوب کرد و اعضای اتحادیه دریافتند که در چارچوب جنگ سرد، استفاده از حق قانونی خود برای سازماندهی و اعتصاب رادیکال و حتی برانداز به نظر می رسد.

رادیکال‌های راه‌آهن در مکزیک جنگ سرد لحظه‌ای مهم در تاریخ مکزیک پس از جنگ جهانی دوم را بررسی می‌کند. جنبش راه‌آهن منعکس‌کننده روند بحث‌برانگیز مدرن‌سازی پس از جنگ بود، که با کارگران خواستار دستمزدهای بالاتر در پایان جنگ جهانی دوم آغاز شد و در اعتصاب‌های راه‌آهن در دهه 1950 به اوج رسید، چالشی جسورانه برای حاکمیت PRI. علاوه بر این، رابرت اف. الگره با گنجاندن مسائل هویت جنسیتی در تحلیل خود، جایگاهی روایی در این تاریخ به همسران کارگران راه آهن می دهد.

Despite the Mexican government’s projected image of prosperity and modernity in the years following World War II, workers who felt that Mexico’s progress had come at their expense became increasingly discontented. From 1948 to 1958, unelected and often corrupt officials of STFRM, the railroad workers’ union, collaborated with the ruling Institutionalized Revolutionary Party (PRI) to freeze wages for the rank and file. In response, members of STFRM staged a series of labor strikes in 1958 and 1959 that inspired a nationwide working-class movement. The Mexican army crushed the last strike on March 26, 1959, and union members discovered that in the context of the Cold War, exercising their constitutional right to organize and strike appeared radical, even subversive.

Railroad Radicals in Cold War Mexico examines a pivotal moment in post–World War II Mexican history. The railroad movement reflected the contested process of postwar modernization, which began with workers demanding higher wages at the end of World War II and culminated in the railway strikes of the 1950s, a bold challenge to PRI rule. In addition, Robert F. Alegre gives the wives of the railroad workers a narrative place in this history by incorporating issues of gender identity in his analysis.