Rage and Ravage: Gods of Medieval Japan, Volume 3

نوشته شده توسط یکی از دانشمندان برجسته دین ژاپن، خشم و تباهی سومین قسمت از یک پروژه مهم در درک ما از آیین اسطوره ای است. سیستم بودیسم باطنی - به ویژه ماهیت و نقش خدایان در جهان مذهبی ژاپن قرون وسطی و فراتر از آن. برنارد فور خوانندگان را با دینداری ژاپنی قرون وسطایی آشنا می کند و محوریت خدایان را در گفتمان و آیین مذهبی نشان می دهد. او با این کار از رویکردهای معمول متنی، تاریخی و جامعه شناختی که «روش» مطالعات دینی جاری را تشکیل می دهد، فاصله می گیرد. در سرتاسر، او بینش های نظری برگرفته از ساختارگرایی، پساساختارگرایی و نظریه شبکه کنشگر را برای بازیابی «پانتئون ضمنی» (در مقابل «پانتئون صریح ارتدوکس») بودیسم باطنی ژاپنی (Mikkyō) درگیر می کند.


>در جلدهای یک و دو، پانتئون سیال و محافظان و شکارچیان، فور علیه یک قطبیت یا دوگانگی بحث کرد. بین بوداها و کامی ها با تأکید بر وجود خدایان که به هیچ یک از این دو دسته تعلق نداشتند، و مفهوم گذشته نگر «دورگی» را رد کرد. کار حاضر مورد مشابهی را در مورد تمایز واقعی بین خدایان و شیاطین بیان می کند تا نشان دهد که به دلیل ماهیت سیال پانتئون ژاپنی، این اصطلاحات نشان دهنده هویت های پایدار نیستند: خدایان می توانند شیاطین شوند، و شیاطین گاهی اوقات خدایی می شوند. حافظان الهی اغلب شکارچیان سابق بودند و در برخی موارد حتی پس از تبدیل شدن به دین، ویژگی های درنده خود را حفظ کردند. پس از تأکید بر جنبه‌های اهریمنی دیوها به‌عنوان «خدایان یا ارواح موانع» در جلدهای قبلی، فوور اکنون بر جنبه‌های دیو مانند یا «الهی» خدایان که به عنوان «اهریمنی» توصیف شده‌اند، تمرکز می‌کند.

خشم و تباهی و مجلدهای همراه آن خوانندگان را متقاعد می کند که خدایان بخش مرکزی دین ژاپنی قرون وسطی را تشکیل می دادند و این دومی را نمی توان به ساده انگاری تقلیل داد. تقابل، موازی سازی، یا مکمل بودن برخی آموزه های یکپارچه معروف به «بودیسم» و «شینتو». هنگامی که این برچسب ها و دسته بندی های تقلیل گرایانه کنار گذاشته می شوند، یک چشم انداز مذهبی جدید و جذاب شروع به آشکار شدن می کند.

Written by one of the leading scholars of Japanese religion, Rage and Ravage is the third installment of a milestone project in our understanding of the mythico-ritual system of esoteric Buddhism―specifically the nature and roles of deities in the religious world of medieval Japan and beyond. Bernard Faure introduces readers to medieval Japanese religiosity and shows the centrality of the gods in religious discourse and ritual; in doing so he moves away from the usual textual, historical, and sociological approaches that constitute the “method” of current religious studies. Throughout, he engages theoretical insights drawn from structuralism, post-structuralism, and Actor-Network Theory to retrieve the “implicit pantheon” (as opposed to the “explicit orthodox pantheon”) of esoteric Japanese Buddhism (Mikkyō).

In volumes one and two, The Fluid Pantheon and Protectors and Predators, Faure argued against a polarity or dichotomy between buddhas and kami by emphasizing the existence of deities that did not belong to either category, and he rejected the retrospective notion of “hybridity.” The present work makes a similar case about the reified distinction between gods and demons to show that, due to the fluid nature of the Japanese pantheon, these terms do not represent stable identities: Gods can become demons, and demons are sometimes deified. Divine protectors were often former predators, and in some instances they retained their predatory features even after being converted. After emphasizing the demonic aspects of devas as “gods or spirits of obstacles” in the earlier volumes, Faure now focuses on the deva-like or “divine” aspects of deities that have been described as “demonic.”

Rage and Ravage and its companion volumes persuade readers that the gods constituted a central part of medieval Japanese religion and that the latter cannot be reduced to a simplistic confrontation, parallelism, or complementarity between some monolithic teachings known as “Buddhism” and “Shinto.” Once these reductionist labels and categories are discarded, a new and fascinating religious landscape begins to unfold.