Radio Recombination Lines: Proceedings of a Workshop Held in Ottawa, Ontario, Canada, August 24–25, 1979

از اولین کشف آنها در 15 سال پیش، خطوط نوترکیبی رادیویی از چندین عنصر در طیف گسترده‌ای از اجرام از جمله مناطق HII، سحابی‌های سیاره‌ای، ابرهای مولکولی، محیط پراکنده بین‌ستاره‌ای و اخیراً کهکشان‌های دیگر مشاهده شده‌اند. مشاهدات تقریباً کل محدوده از 0.1 تا 100 گیگاهرتز را در بر می گیرد و از هر دو تکنیک djsh و سنتز دیافراگم استفاده می کند. تئوری خطوط نوترکیبی رادیویی نیز به شدت پیشرفت کرده است، تا جایی که شاید یکی از بهترین‌ها در فیزیک نجومی شناخته شده باشد. در یک توسعه موازی، در دهه گذشته امکان مطالعه همین اتم های بسیار برانگیخته در آزمایشگاه فراهم شده است. این کار تأیید بیشتری از چارچوب نظری ارائه می دهد. با این حال، مناقشات مداومی در مورد تفسیر اخترفیزیکی مشاهدات خط نوترکیبی رادیویی، به ویژه در مورد نقش انتشار تحریک شده وجود دارد. کارگاهی در اتاوا در 24 تا 25 اوت 1979 برگزار شد و بسیاری از دانشمندان فعال را گرد هم آورد تا این زمینه را بررسی کرده و درباره این سؤالات تفسیر بحث کنند. اجماع گسترده ای پدید آمده است: ظرافت های فرآیند تشکیل خط درک شده است، و شرایطی که تحت آن می توان به راحتی در شکل گیری از اندازه گیری های خط استخراج کرد، شناخته شده است. بنابراین به نظر می‌رسد که تأکید به طور فزاینده‌ای از مطالعه خود پدیده خط به کاربرد بیشتر در سایر حوزه‌های اخترفیزیک تغییر خواهد کرد، از فرآیندهای فیزیکی در پلاسما (دما، چگالی، ساختار یونیزاسیون)، تا خواص مقیاس بزرگ ما. کهکشان (فراوانی، سینماتیک، ساختار)، و مطالعات سیستم های برون کهکشانی.

Since their first detection 15 years ago, radio recombination lines from several elements have been observed in a wide variety of objects including HII regions, planetary nebulae, molecular clouds, the diffuse interstellar medium, and recently, other galaxies. The observations span almost the entire range from 0.1 to 100 GHz, and employ both single­ djsh and aperture synthesis techniques. The theory of radio recombination lines has also advanced strongly, to the point where it is perhaps one of the best-understood in astro­ physics. In a parallel development, it has become possible over the last decade to study these same highly-excited atoms in the laboratory; this work provides further confirmation of the theoretical framework. However there has been continuing controversy over the astrophysical interpre­ tation of radio recombination line observations, especially regarding the role of stimulated emission. A workshop was held in Ottawa on 24-25 August, 1979, bringing together many of the active scientists to review the field and discuss these questions of interpretation. A broad concensus has emerged: the subtleties of the line-formation process are understood, and the conditions under which reliable in­ formation can easily be extracted from the line measurements are known. It thus appears likely that the emphasis will shift increasingly from the study of the line phenomenon itself to further application in other areas of astrophysics, ranging from physical processes in plasmas (temperatures, densities, ionization structure), to the large-scale properties of our galaxy (abundances, kinematics, structure), and studies of extragalactic systems.